Adolph de Meyer (urodzony 3 września 1868, zmarły 6 stycznia 1946 w Los Angeles) był fotografem, znanym z eleganckich i nastrojowych portretów przedstawicieli wyższych sfer; uznawany jest za pioniera fotografii mody.
Życiorys
Wiele szczegółów dotyczących jego życia pozostaje nieznanych. Był synem Adele Watson i Adolphusa Meyera, a swoje dzieciństwo spędził zarówno w Niemczech, jak i w Paryżu. Zainteresowanie fotografią pojawiło się u niego w latach 80. XIX wieku. W 1896 roku osiedlił się w Londynie, gdzie miał styczność z elitami, w tym z księciem Walii Albertem Edwardem. Został członkiem London Camera Club, Royal Photographic Society oraz Linked Ring. W rok później poznał i poślubił Olgę Albertę, która uważana była za nieślubną córkę księcia Alberta Edwarda i Blanche, księżnej Caraciolla. W 1900 roku De Meyer podróżował po całym świecie, odwiedzając m.in. Japonię i Chiny. W 1903 roku przeprowadził się do USA, ale szybko wrócił do Europy. Kolejny raz osiedlił się w USA po tym, jak jego i Olgę oskarżono o szpiegostwo na rzecz Niemiec. Na początku lat 20. często przebywał w Paryżu.
Po śmierci żony około 1931 roku, de Meyer nawiązał relację z młodszym mężczyzną, którego w 1938 roku zabrał ze sobą do USA i później adoptował. W latach 40. zniszczył większość swoich dzieł, a to, co przetrwało, po jego śmierci odziedziczył adoptowany syn.
Twórczość
Na twórczość de Meyera miały wpływ ówczesne prądy artystyczne, takie jak secesja i symbolizm. Istotne znaczenie miała także korespondencja z fotografem Alfredem Stieglitzem, który działał na rzecz uznania fotografii za sztukę. Poznali się osobiście w 1909 roku w Niemczech. Prace de Meyera były publikowane przez Stieglitza w czasopiśmie „Camera Work” oraz wystawiane na wystawach Foto-Secesji w nowojorskiej galerii „291”. Wcześniej jego prace były prezentowane w Londynie na wystawach Royal Photographic Society i London Camera Club oraz na ekspozycji New School of American Photography, zorganizowanej przez F. Holland Daya w 1900 roku. W 1907 roku opanował technikę autochromu.
Wśród jego portretów znajdują się m.in. Luisa Casati, Gertrude Vanderbilt Whitney, Josephine Baker i Wacław Niżyński. Często fotografował także swoją żonę, Olgę.
W 1915 roku podjął pracę jako pierwszy etatowy fotograf magazynu „Vogue”, którym wówczas kierował Condé Nast. Na łamach tego pisma publikował swoje zdjęcia (bogate w biżuterię i egzotyczne tkaniny) oraz teksty dotyczące mody i zagadnień społecznych. W 1922 roku przeszedł do „Harper’s Bazaar”, gdzie zamieszczał bardziej „nowoczesne” zdjęcia, które poprzez swoją geometryzację nawiązywały do wpływów Bauhausu i kubizmu.
Przypisy
Bibliografia
K. Hoffman, Adolph de Meyer [hasło w:] Encyclopedia of nineteenth-century photography, red. J. Hannavy, New York 2008, ISBN 0-415-97235-3, s. 395-397.