Adolfo Guiard Larrauri to hiszpański artysta malarski pochodzący z Kraju Basków, uznawany za prekursora impresjonizmu w tym regionie.
Był jednym z piętnastu dzieci francuskiego fotografa Alphonsa Guiarda i Juliany Larrauri. Swoją artystyczną drogę rozpoczął pod okiem malarza Antonio Lecuona w jego pracowni w Bilbao. Później przeniósł się do Barcelony, a następnie do Paryża, gdzie osiedlił się w 1878 roku. W stolicy Francji uczęszczał do Akademii Colarossi i miał okazję poznać takie osobistości jak Emil Zola, Alphonse Daudet czy Edgar Degas, którego stał się uczniem. W czasopiśmie La vie moderne, redagowanym przez Edmonda Renoira (brata znanego Augusta Renoira), opublikowano kilka rysunków Guiarda. Pod wpływem rozwijającego się w Paryżu impresjonizmu artysta zaczął malować w plenerze.
W latach 1886-87 Guiard wrócił do BILBAO, aby kontynuować swoją twórczość w nurcie impresjonizmu, jednocześnie próbując odciąć się od nowych prądów artystycznych. W 1887 roku Sociedad Bilbaína zleciła mu stworzenie trzech dużych dzieł, które przedstawiały życie w Bilbao, a zwłaszcza nową burżuazję. Tak powstały obrazy La ría de Axpe, En la terraza oraz Cazadores en la Estación del Norte.
Poszukując interesujących plenerów, Guiard przeniósł się do Baquio, małej wsi w pobliżu Bilbao. Jego prace z tego okresu ukazują życie i pracę mieszkańców wsi, koncentrując się głównie na postaciach, podczas gdy pejzaż pozostaje w tle. Dominującymi kolorami w tych dziełach są zielenie oraz odcienie niebieskiego i szarego.
Wybrane dzieła:
- De promesa
- Aldeanita del clavel rojo (Muzeum Sztuk Pięknych w Bilbao)
- El grumete
- Lavanderas en el río
- En la terraza
- Cazadores
- La siega
Przypisy: