Adolfo Alsina Maza (urodzony 4 stycznia 1829 roku w Buenos Aires, zmarł 29 grudnia 1877 roku w Carhué, prowincja Buenos Aires) był argentyńskim prawnikiem oraz politykiem, zwolennikiem unitaryzmu. Był jednym z założycieli Partii Autonomicznej oraz Partii Narodowo-Autonomicznej, pełnił funkcję 4. wiceprezydenta Argentyny oraz 30. gubernatora prowincji Buenos Aires.
Życiorys
Adolfo Alsina przyszedł na świat w Buenos Aires. Jego ojcem był polityk z Partii Unitarystów Valentín Alsina, a matką Antonia Maza, córka Manuela Vicente Mazy. W 1835 roku, po tym jak Juan Manuel de Rosas został po raz drugi gubernatorem Buenos Aires, rodzina Alsinów przeniosła się do Montevideo, gdzie Adolfo rozpoczął studia prawnicze. Po bitwie pod Caseros rodzina wróciła do Argentyny, a jego ojciec objął stanowisko ministra w rządzie prezydenta Vicente Lópeza y Planes.
Adolfo Alsina ukończył studia prawnicze i wstąpił do Armii Unitarystów, biorąc udział w wojnie domowej między separatywną prowincją Buenos Aires a Konfederacją Argentyńską. W 1860 roku, po bitwie pod Cepeda oraz zawarciu paktu z San José de Flores, został członkiem komisji odpowiedzialnej za reformę konstytucji z 1853 roku.
W 1862 roku został wybrany do Izby Deputowanych. Pod wpływem prezydenta Bartolomé Mitre, kiedy kongres rozpoczął dyskusję nad projektem federalistycznym, Alsina sprzeciwił się temu projektowi, co doprowadziło do jego odrzucenia oraz rozłamu w Partii Unitarystów. W rezultacie stworzył nową Partię Autonomiczną.
W 1866 roku został gubernatorem prowincji Buenos Aires. W 1868 roku rozważał kandydowanie na prezydenta, jednak wycofał się, uznając, że nie ma wystarczającego poparcia wśród prowincji. Prezydentem został Domingo Faustino Sarmiento, który powołał Adolfo Alsinę na stanowisko wiceprezydenta. Po zakończeniu kadencji Sarmiento, w 1874 roku Adolfo Alsina nawiązał współpracę z Nicolásem Avellanedą, tworząc z nim Partię Narodowo-Autonomiczną, z ramienia której Avellaneda objął urząd prezydenta. Alsina został przez niego mianowany Ministrem Wojny i Marynarki Wojennej.
Pod koniec 1875 roku rdzenni mieszkańcy Patagonii oraz Pampy, głównie Mapuche, zaczęli organizować ataki na pogranicze, co było związane z ekspansją terytorialną Argentyny. W pierwszym etapie Podboju Pustyni Adolfo Alsina zainicjował budowę głębokiego na dwa metry i szerokiego na trzy metry rowu, znanego jako znajda de Alsina, mającego na celu ograniczenie swobodnego przemieszczania się koni i kradzionego bydła. Na jego rozkaz rozpoczęto również budowę fortów, które zostały połączone linią telegraficzną.
Chcąc lepiej zrozumieć problemy tubylców, postanowił osobiście zbadać sytuację. W trakcie pobytu w miasteczku Carhué, położonym wśród pampy, zachorował i zmarł na skutek niewydolności nerek.
Bibliografia
Del Carril, Bonifacio (1982). La combinación Urquiza-Alsina: En las elecciones de 1868, Buenos Aires: Emecé Editores. ISBN 987-9336-18-6 (hiszp.)