Adolfina Zimajer
Adolfina Zimajer (urodzona 26 czerwca 1852 we Lwowie, zmarła 9 kwietnia 1939 w Skolimowie) była polską aktorką, śpiewaczką operową i operetkową, a także dyrektorką teatru.
Życiorys
Była córką Konstantego Wodeckiego, woźnego sądowego, oraz Emilii z Koszuckich, a także żoną Gustawa Zimajera. Mieli córkę, Helenę, która również została aktorką.
Uczyła się w szkole sióstr Prezentek w Krakowie, równocześnie kształcąc się w zakresie gry aktorskiej pod okiem Emiliana Derynga oraz śpiewu u Honoraty Majeranowskiej. Jej debiut miał miejsce w lutym 1866 roku w Czerniowcach, gdzie zagrała rolę Adeli w „Białej kamelii” w zespole Gustawa Zimajera, który w tym czasie występował pod pseudonimem Modrzejewski. Po tym występie dołączyła do jego zespołu.
W 1868 roku poślubiła Gustawa, a od tego momentu na scenie posługiwała się najpierw jego pseudonimem, a później jego nazwiskiem.
W tym samym roku została przyjęta do zespołu Anastazego Trapszo, z którym występowała m.in. w Kaliszu. W 1870 roku grała w Łodzi, a następnie ponownie w zespole Trapszy w Radomiu, Lublinie i Kielcach. Latem 1871 roku występowała w warszawskim teatrze ogródkowym Tivoli.
4 grudnia 1874 roku miała swoje pierwsze wystąpienie we Lwowie, gdzie zaśpiewała partię Bulotty w „Sinobrodym”. Pozostała w tym mieście do sierpnia 1880 roku.
W 1876 roku zadebiutowała w Warszawskich Teatrach Rządowych, ale stały angaż uzyskała dopiero w 1880 roku, pracując w Warszawie przez dwa lata. W 1882 roku występowała gościnnie w Poznaniu, a następnie wyjechała do Paryża, aby zapoznać się z nowym repertuarem operetkowym. Aż do wybuchu I wojny światowej dużo podróżowała, nie mając stałego angażu.
Latem 1898 roku założyła własny zespół w Warszawie i występowała z nim m.in. w Kielcach, Częstochowie, Zawierciu, Suwałkach, Rydze, Kownie, Grodnie, Odessie, Charkowie oraz Jelizawetgradzie. Od kwietnia tego samego roku grała w warszawskim teatrze Odeon, następnie w Kielcach, a zimą 1899/1900 w Rosji. W 1915 roku została zaangażowana do krakowskiego Teatru Ludowego, gdzie 17 maja 1921 roku obchodziła jubileusz dwudziestopięciolecia swojej pracy aktorskiej.
W 1923 roku wycofała się z działalności artystycznej, a ostatnie lata swojego życia, od 1928 roku, spędziła w Domu Aktora Weterana w Skolimowie pod Warszawą, gdzie w ostatnich latach zmagała się z paraliżem.
Pogrzeb odbył się 12 kwietnia 1939 roku, a Adolfina Zimajer została pochowana na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 85-3-1).
Przypisy
Linki zewnętrzne
Adolfina Zimajer, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
Adolfina Zimajer na zdjęciach w bibliotece Polona