Adolf z Kleve (ur. 28 czerwca 1425, zm. 18 września 1492 w Brukseli) – władca Ravensteinu i Wijnendale, pochodził z rodu książąt Kleve. Był bliskim współpracownikiem książąt burgundzkich, pełnił rolę namiestnika Karola Zuchwałego w Niderlandach oraz opiekuna małoletniego Filipa I Pięknego.
Życiorys
Adolf był młodszym synem księcia Kleve i hrabiego Mark, Adolfa II (III), oraz Marii z Burgundii. Młodzieńcze lata spędził wraz ze swoim starszym bratem Janem na dworze dziadka ze strony matki, księcia Burgundii i hrabiego Flandrii, Jana bez Trwogi. Po śmierci ojca Jan powrócił nad Ren, aby objąć księstwo Kleve oraz hrabstwo Mark, podczas gdy Adolf pozostał na dworze burgundzkim. W 1450 roku przyznano mu dobra w Brabancji, w tym Ravenstein oraz część wiana matki, w tym Wijnendale. Jednak faktycznie wszedł w ich posiadanie znacznie później.
Adolf był częścią najbliższego kręgu współpracowników księcia burgundzkiego Filipa Dobrego, a później jego syna Karola Zuchwałego. W latach 1446/1447 Filip bezskutecznie dążył do nominacji Adolfa na arcybiskupa Kolonii. Mimo to, Adolf otrzymał książęcą pensję oraz został członkiem zakonu Złotego Runa, a także odnosił sukcesy na turniejach. Pełnił rolę jednego z dowódców burgundzkich wojsk w kampaniach militarnej w latach 60. XV wieku. W 1475 roku książę Karol powierzył mu funkcję namiestnika Niderlandów, podczas gdy sam wyruszył na kampanię przeciwko Lotaryngii.
Na początku stycznia 1477 roku, po śmierci Karola, jego córka Maria powołała Adolfa na regenta krajów książąt burgundzkich. 7 lipca 1477 roku Adolf został mianowany przez Marię namiestnikiem Hainaut, pełniąc tę funkcję do 1482 roku. Podobnie jak jego brat Jan, Adolf pragnął, aby Maria poślubiła jego syna. Mimo wyboru przez Marię na męża Maksymiliana Habsburga, pozycja Adolfa na dworze burgundzkim pozostała silna: to on nadał Maksymilianowi tytuł rycerza Złotego Runa, a w 1478 roku został ojcem chrzestnym syna Marii i Maksymiliana, Filipa. Po śmierci Marii w marcu 1482 roku, Adolf został opiekunem i wychowawcą małoletniego księcia, a także kluczowym członkiem rady regencyjnej ustanowionej przez Maksymiliana do sprawowania rządów w imieniu Filipa. Później pełnił podobną rolę dla opozycji antyhabsburskiej.
W 1484 roku, kiedy wybuchła wojna pomiędzy Maksymilianem a stanami Niderlandów, Adolf doprowadził do zawarcia pokoju w następnym roku. Nadal był wychowawcą księcia Filipa, ale jego główną troską było doprowadzenie do zgody między Maksymilianem a swoim synem Filipem.
Rodzina
Adolf był dwukrotnie żonaty. 6 maja 1453 roku poślubił Beatrycze (zmarłą w 1462 roku), córkę spokrewnionego z książętami burgundzkimi regenta Portugalii, Piotra, księcia Coimbry. Z tego małżeństwa pochodził syn Filip (przy narodzinach Filipa zastosowano cesarskie cięcie). 21 czerwca 1470 roku Adolf ożenił się z Anną (zmarłą w 1507 roku), nieślubną córką księcia Burgundii Filipa III Dobrego. To drugie małżeństwo nie doczekało się potomstwa.