Adolf Wittelsbach
Adolf Wittelsbach (urodzony 27 września 1300 w Wolfratshausen, zmarły 29 stycznia 1327 w Neustadt an der Weinstraße) był tytularnym hrabią Palatynatu Reńskiego.
Był synem księcia Górnej Bawarii i Palatynatu, Rudolfa I Wittelsbacha, oraz Matyldy Nassau. Jego dziadkami byli: książę Górnej Bawarii Ludwik II Wittelsbach i Matylda Habsburg, a także król niemiecki Adolf oraz Imagina von Isenburg-Limburg.
W 1313 roku ojciec Adolfa, wraz z bratem Ludwikiem, podpisał porozumienie mające na celu zakończenie wojny domowej. Rudolf otrzymał Palatynat, podczas gdy Ludwik zyskał Górną Bawarię. Po wyborze Ludwika na cesarza rzymskiego i dalszych konfliktach między braćmi, cesarz zajął Palatynat, a Rudolf z synami musiał udać się na emigrację. Rudolf zmarł w 1319 roku, a Adolf stał się tytularnym hrabią Palatynatu Reńskiego. Tytuł ten dawał mu prawo do udziału w elekcji cesarskiej. Nie mogąc nawiązać kontaktu z wujem, Adolf pozostał na emigracji.
W 1320 roku poślubił Irmengard von Öttingen, córkę hrabiego Ludwika VI von Öttingen. Para doczekała się czwórki dzieci:
- Ruprecht (1325-1398) – elektora Palatynatu Reńskiego
- Adolf
- Fryderyk
- córka
Adolf zmarł w 1327 roku, a jego następcą został brat Rudolf II Wittelsbach. W 1329 roku bracia Adolfa podpisali z wujem porozumienie, na mocy którego Ludwik wycofał się z Palatynatu, przekazując władzę Rudolfowi.