Adolf Wiktor Weiss

Adolf Wiktor Weiss (urodzony w 1858 roku w Jarosławiu, zmarł 23 września 1936 roku we Lwowie) był polskim architektem, wykładowcą Politechniki Lwowskiej oraz nauczycielem w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie. Pełnił również funkcję przewodniczącego Związku Artystów Polskich we Lwowie.

Życiorys

Był synem Gustawa Adolfa Weissa, który był asesorem oraz burmistrzem Jarosławia. W 1876 roku rozpoczął studia na Wydziale Architektury w Szkole Politechnicznej we Lwowie, które ukończył w 1884 roku. Rok później objął stanowisko asystenta w Katedrze Budownictwa Lądowego, gdzie pracował do 1887 roku. Od 1886 roku był członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie, gdzie zasiadał w sądzie honorowym oraz wielu komisjach. W 1895 roku uzyskał tytuł profesora w lwowskiej Szkole Technicznej, pełniąc tę funkcję aż do przejścia na emeryturę w 1926 roku. Wykładał przedmioty takie jak projektowanie konstrukcji betonowych, geometria, rysunek geometryczny oraz kaligrafię. W roku szkolnym 1904/1905 był wiceprezesem Związku Artystów Polskich we Lwowie.

Dorobek architektoniczny (wybrany)

Kompleks zabudowań szpitalnych dla nieuleczalnie chorych przy ulicy Stepana Smal-Stockiego (Bilińskich), fundacji Antoniego i Walerii Bilińskich, współautorzy: Jan Lewiński, Józef Kajetan Janowski i Ignacy Brunek (1891-1897);
Przebudowa Pałacu Dzieduszyckich przy ulicy Mykoły Łysenki 15 (Kurkowa) (1894);
Willa Jana Jarzyny przy ulicy Ułasa Samczuka 5 (Poniatowskiego) (1894);
Gmach VI Gimnazjum we Lwowie przy ulicy Łyczakowskiej 37 (1901);
Zabudowania składu tkanin Erlicha oraz fabryki lasek i parasoli przy ulicy Gródeckiej 17 (1913).

Oprócz wymienionych projektów, jego dorobek obejmował także kościoły, kaplice oraz budynki oświatowe i mieszkalne.

Przypisy

Bibliografia

„Czasopismo Techniczne”. 20, t. 54, s. 363, 25 października.
Trzynaste sprawozdanie C.K. Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie za rok szkolny 1904/1905. Lwów, 1905, s. 9, 48.
Stanisław Łoza: Architekci i budowniczowie w Polsce. Warszawa: Wydawnictwo „Budownictwo i architektura”, 1954, s. 323.