Adolf Walery Formiński (urodzony w 1845, zmarły w 1928 w Warszawie) był działaczem robotniczym oraz niepodległościowym, a także stolarzem.
Życiorys
Formiński był zaangażowany w działalność robotniczą, biorąc udział w zakładaniu kółek partyjnych I Proletariatu. W swojej pracy zawodowej zajmował się stolarstwem. Został aresztowany jesienią 1885 roku, a podczas procesu skazano go na 16 lat zesłania do Syberii Wschodniej. Wraz z rodziną dotarł na miejsce zesłania we wrześniu 1886 roku. Spędzili na Sachalinie aż do 1904 roku, a następnie przenieśli się do Władywostoku, gdzie mieszkali do 1914 roku. Do Warszawy powrócił w grudniu 1914 roku. Po odzyskaniu niepodległości pracował w Ministerstwie Poczt i Telegrafów. Był również członkiem Stowarzyszenia byłych Więźniów Politycznych, a podczas zjazdu Stowarzyszenia w grudniu 1927 roku pełnił rolę honorowego przewodniczącego. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (35A/III/14).
Przypisy
