Adolf Vayhinger (urodzony 22 września 1837 w Pilźnie, zmarł 30 listopada 1912 w Tarnowie) był prawnikiem i notariuszem, a także politykiem konserwatywnym. Pełnił funkcję posła w galicyjskim Sejmie Krajowym oraz w austriackiej Radzie Państwa.
Życiorys
Vayhinger uczył się najpierw w gimnazjum w Tarnowie, a następnie w Krakowie, gdzie uzyskał maturę w 1857 roku. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1857–1859, a później kontynuował naukę na uniwersytecie we Lwowie (1859–1862). Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę jako koncypient w notariacie w Bochni (1862–1863). W 1863 roku brał udział w powstaniu styczniowym, pełniąc funkcję naczelnika Rady Obwodowej w Bochni. Został aresztowany przez Austriaków i skazany na pięć miesięcy więzienia. Po odbyciu kary pracował jako notariusz w Bochni (1864–1870), Grybowie (1870–1872), Starym Sączu (1872–1890), a następnie w Tarnowie (1890–1907). W 1907 roku zakupił majątek w Lusławicach, gdzie mieszkał w ostatnich latach swojego życia.
Był członkiem Rady Powiatowej w Grybowie (1870–1872), Nowym Sączu (1884–1890) oraz Tarnowie (1893–1895). Zasiadał w Sejmie Krajowym Galicji jako poseł VII kadencji (28 grudnia 1895–9 lipca 1901) oraz VIII kadencji (28 grudnia 1901–12 października 1907), wybierany z III kurii z okręgu wyborczego nr 11 Tarnów. W latach 1899–1902 był także członkiem Wydziału Krajowego.
Był posłem do austriackiej Rady Państwa VII kadencji (16 marca 1886–23 stycznia 1891). Został wybrany w wyborach uzupełniających po śmierci Leonarda Jarosza, reprezentując kuria IV (gmin wiejskich) z okręgu nr 4, obejmującego Nowy Sącz, Stary Sącz, Krynicę, Limanową, Mszaną Dolną, Nowy Targ, Czarny Dunajec, Krościenko, Grybów i Ciężkowice. W parlamencie był członkiem konserwatywnego Koła Polskiego w Wiedniu.
Wyróżnienia
Otrzymał tytuł honorowego obywatela Starego Sącza.
Rodzina
Był synem lekarza Jana Krzysztofa Vayhingera (zm. 1862). W 1868 roku poślubił Marię, córkę malarza Feliksa Hanusza, z którą miał czworo dzieci.