Adolf V (zm. 28 września 1296) – hrabia Bergu od 1259 roku.
Życiorys
Adolf był synem hrabiego Bergu Adolfa IV oraz Małgorzaty, córki hrabiego Hochstaden Lotara. Prawdopodobnie na początku jego rządów, opiekę sprawowała jego matka. Jako hrabia Bergu postanowił zerwać z tradycyjną polityką swoich poprzedników, którzy współpracowali z arcybiskupami Kolonii, i wystąpił przeciwko nim. W 1274 roku niemal jednogłośny wybór jego brata Konrada na arcybiskupa został zablokowany przez Zygfryda z Westerburga, który stał się głównym rywalem hrabiego Bergu. Adolf wspierał mieszczan Kolonii, którzy sprzeciwiali się Zygfrydowi, a także brał udział w sojuszach wymierzonych przeciwko arcybiskupowi. Obaj znaleźli się po przeciwnych stronach w czasie wojny o sukcesję limburską: po bezpotomnej śmierci księcia Limburgii Walrama IV, Adolf jako bratanek zmarłego księcia oraz hrabia Geldrii Renald I jako zięć Walrama, ubiegali się o tron. Zygfryd poparł Renalda, natomiast Adolf, nie mogąc samodzielnie dochodzić swoich roszczeń, sprzedał swoje prawa księciu Brabancji Janowi I. Wojnę zakończyła bitwa pod Worringen w 1288 roku, w której armie Renalda i Zygfryda doznały klęski, a Adolf odegrał kluczową rolę, m.in. biorąc Zygfryda do niewoli.
Pokonanie arcybiskupa zmieniło układ sił w regionie, co pozwoliło na rozwój hrabstwa Bergu. Adolf mógł rozpocząć działalność gospodarczą, która wcześniej była utrudniana przez jego przeciwnika. Wkrótce po bitwie nadał prawa miejskie Düsseldorfowi. Zygfryd został uwolniony z niewoli po zapłacie wysokiego okupu, w ramach którego musiał przekazać Adolfowi Deutz oraz wiele zamków w zastaw. Jednak po uwolnieniu Zygfryd uzyskał od papieża zwolnienie z wszelkich umów, które zawarł w czasie niewoli, i rozpoczął starania o odzyskanie utraconych dóbr.
Adolf od 1249 roku był żonaty z Elżbietą, córką hrabiego Geldrii Ottona II (która była także siostrą Renalda I). Małżeństwo to nie doczekało się potomstwa. Następcą Adolfa został jego brat Wilhelm I.