Max Johann Adolf Otto Tortilowicz von Batocki-Friebe
Max Johann Adolf Otto Tortilowicz von Batocki-Friebe (ur. 31 lipca 1868 w Gut Bledau koło Cranz, obecnie Zielenogradsk; zm. 22 maja 1944 w Gut Wosegau koło Cranz) był pruskim prawnikiem i politologiem, a także naukowcem oraz politykiem. Pełnił funkcję nadprezydenta Prus Wschodnich w latach 1914–1916 oraz 1918-1919.
Pochodzenie
Pochodził z rodziny szlacheckiej o litewskich korzeniach. Był synem Ottona Tortilowicza von Batockiego-Friebe, prusko-królewskiego szambelana i dziedzica ordynacji w Gut Bledau, oraz hrabiny Fanny von Keyserlingk.
W dniu 4 marca 1898 roku w Gut Kilgis zawarł związek małżeński z hrabianką Paulą von Kalnein, córką prusko-królewskiego szambelana hrabiego Karla von Kalnein oraz hrabiny Ady zu Eulenburg.
Działalność
Tortilowicz von Batocki był właścicielem dóbr w Nuskern w Prusach Wschodnich, profesorem oraz honorowym obywatelem Uniwersytetu w Królewcu. W latach 1910–1918 był członkiem królewskiej pruskiej Tajnej Rady oraz nadprezydentem Prus Wschodnich.
Rozpoczął swoją karierę w 1889 roku jako urzędnik sądowy w Niemodlinie na Górnym Śląsku, jednak już w 1892 roku powrócił do Królewca, gdzie pracował jako urzędnik w rejencji królewieckiej, a od 1895 roku w randze asesora. Następnie objął zarząd ojcowskimi dobrami w Gut Bledau.
W latach 1900–1907 był starostą powiatu królewieckiego, a w latach 1907–1914 przewodniczył Izbie Rolniczej Prus Wschodnich. Był również członkiem niemieckiej Rady Gospodarki Rolnej oraz od 1909 roku członkiem Komisji ds. Reformy Administracyjnej. Pełnił urząd nadprezydenta Prus Wschodnich od października 1914 do sierpnia 1916 oraz od lutego 1918 do lipca 1919.
W czasie I wojny światowej, od sierpnia 1917 roku, jako major rezerwy walczył na froncie włoskim, a od stycznia 1918 roku pełnił funkcję niemieckiego gubernatora miasta Udine we Włoszech.
W kwietniu 1918 roku został kuratorem Uniwersytetu Królewieckiego. Od połowy 1919 roku zajął się administrowaniem swoimi posiadłościami. W 1921 roku wszedł w skład Rządowej Komisji ds. Odbudowy, był także jednym z założycieli Instytutu Gospodarki Wschodnioniemieckiej oraz członkiem zarządu Deutsche Reichsbahn, a także zasiadał w licznych radach nadzorczych.
Bibliografia
- Genealogisches Handbuch des Adels, Adelige Häuser B Band XVIII, Seite 484, Band 95 der Gesamtreihe, C. A. Starke Verlag, Limburg (Lahn) 1989, ISSN 0435-2408.
- Acta Borussica, Band 9 (1900-1909). bbaw.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-14)].
- Acta Borussica, Band 10 (1909-1918). bbaw.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-19)].