Adolf Suligowski

Adolf Suligowski (ur. 3 marca 1849 w Warszawie, zm. 16 lutego 1932 tamże) był polskim prawnikiem, adwokatem, profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, posłem na Sejm Ustawodawczy oraz autorem Bibljografji prawniczej dotyczącej polskiego piśmiennictwa prawniczego w XIX i XX wieku.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Lublinie, a od 1868 roku studiował na Wydziale Prawa i Administracji Szkoły Głównej Warszawskiej. Po jej zamknięciu dokończył studia w 1872 roku na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim.

Po odbyciu aplikacji oraz zdaniu egzaminu sędziowskiego w 1875 roku, uzyskał tytuł patrona przy Trybunale Warszawskim. W 1877 roku został adwokatem, specjalizując się w sprawach z zakresu prawa cywilnego. W późniejszych latach stał się także ekspertem w dziedzinie prawa samorządu terytorialnego. W 1893 roku otrzymał karę skreślenia z listy adwokatów za wygłoszenie przysięgi sądowej po polsku, zamiast po rosyjsku (po odwołaniu kara została zamieniona na surową naganę). W 1914 roku, po kolejnej sprawie, został definitywnie wykreślony z listy adwokatów, a do zawodu powrócił dopiero w wolnej Polsce.

Współpracował z Gazetą Sądową Warszawską, gdzie koncentrował się na tematach związanych z etyką adwokacką, samorządem zawodowym adwokatów oraz zasadami kształcenia w tym zawodzie.

W 1905 roku zainicjował powstanie „Stowarzyszenia właścicieli nieruchomości m. Warszawy” i przez wiele lat pełnił funkcję jego prezesa.

W 1911 roku opublikował w Warszawie swoją Bibljografję prawniczą polską XIX i XX wieku, która została wzbogacona o słowo wstępne oraz przegląd twórczości piśmienniczej polskich prawników z XIX wieku i pierwszej dekady XX wieku. Dzieło to do dziś stanowi ważne źródło informacji bibliograficznej o polskim piśmiennictwie prawniczym z tego okresu.

W 1916 roku został wybrany do pierwszej Rady Miejskiej w Warszawie, a po śmierci rektora Józefa Brudzińskiego objął jej przewodnictwo. W 1917 roku zorganizował zjazd miast polskich w Warszawie, podczas którego powołano Związek Miast Polskich, w którym również objął stanowisko prezesa. Był także członkiem Komitetu Ofiary Narodowej Tymczasowej Rady Stanu. Został mianowany członkiem Rady Stanu przez Radę Regencyjną 26 kwietnia 1918 roku.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został uroczyście wpisany na listę adwokatów. Został również profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, prowadząc wykłady z prawa samorządowego i administracji sądownictwa. W tym okresie opublikował wiele artykułów oraz rozpraw naukowych.

W 1919 roku został wybrany posłem do Sejmu Ustawodawczego, gdzie wchodził w skład Komisji Prawniczej oraz Komisji Konstytucyjnej. Był przewodniczącym Komisji do spraw Miejskich, którą sam zainicjował, a także członkiem Klubu Zjednoczenia Mieszczańskiego. Jako poseł opracował projekt jednolitej dla całego państwa ustawy o ustroju adwokatury.

W 1920 roku założył „Związek Stowarzyszeń nieruchomości miejskiej w Polsce”, którym kierował do 1925 roku.

Od 1882 roku był mężem Wandy (1861–1932), z którą miał trzy córki: Marię (1884–1971), żonę inż. Feliksa Bańkowskiego, ? (1888–1950), Jadwigę (1897–1980), żonę ppłk. Stanisława Trzebuni oraz syna Bohdana (1901–1984), adwokata i dziekana warszawskiej Tajnej Rady Adwokackiej podczas okupacji niemieckiej.

Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera D-2-22,23).

Upamiętnienie

Jedna z ulic w Warszawie nosi jego imię.

Przypisy

Bibliografia (wybór)

Z dziedziny praw kobiety: o prawie assystencyi męża, Warszawa 1881
O konwersji listów zastawnych ziemskich i jej znaczeniu, Warszawa 1893
O samorządzie ziemskim, Warszawa 1898
Instytucye ziemskie w państwie rosyjskim, Kraków 1905
O instytucyach ziemskich i ich potrzebie u nas, Warszawa 1905 (wyd. 2)
Z ciężkich lat (Mowy), Kraków 1905
Bibljografja prawnicza polska XIX i XX wieku: poprzedzona słowem wstępnym i rzutem oka na twórczość piśmienniczą prawników polskich w ciągu XIX wieku i pierwszego dziesięciolecia XX wieku, Warszawa 1911
Projekt przyszłego Samorządu Miejskiego, Warszawa 1911
Słowa przestrogi dla Polski czyli Konieczna naprawa konstytucji, Warszawa 1927
Bezprawia i konfiskaty pod rządami rosyjskimi, Warszawa 1928

Noty biograficzne

Zdzisław Krzemiński, Sławni warszawscy adwokaci, Kraków 1999.
Krzysztof Pol, Adw. Adolf Suligowski (1849–1932), Palestra 2001, z. 11–12.
Zdzisław Krzemiński, Historia warszawskiej adwokatury, Warszawa 2005.
Adam Bosiacki, Adolf Suligowski, [w]: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1808–2008. Praca zbiorowa pod red. Grażyny Bałtruszajtys, Warszawa 2008, s. 117–120.
Krzysztof Pol, Adolf Suligowski, Polski Słownik Biograficzny 2008, tom XLV, z. 3.