Adolf Konrad Steinert
Adolf Konrad Steinert (urodzony 26 lutego 1834 w Łodzi, zmarły 23 listopada 1916 w Charlottenburgu) był fabrykantem z Łodzi.
Życiorys
Był najstarszym synem Carla Gottlieba Steinerta oraz Pauliny Steinert, z domu Biller.
Ukończył Niemiecko-Rosyjską Szkołę Realną w Łodzi, a następnie studiował włókiennictwo w Wyższej Szkole Technicznej w Chemnitz. Po zakończeniu nauki wrócił do Łodzi, gdzie rozpoczął pracę w fabryce ojca. Po jego śmierci zarządzał fabryką pod nominalnym kierownictwem matki, gdyż nie dokonano podziału spadku. Jego działalność obejmowała rzemieślniczą produkcję nakładczą tkanin bawełnianych w Konstantynowie i Zelowie.
W latach 1869–1880 jego przedsiębiorstwo specjalizowało się głównie w przeróbce perkalu z zakładów Karola Scheiblera. W latach 80. XIX wieku rozpoczęto także produkcję wyrobów bawełnianych, w tym flaneli. W tym okresie jego zakład był trzecią co do wielkości drukarnią tkanin bawełnianych w Łodzi. W 1886 roku przeprowadzono podział spadku, w wyniku którego Steinert stał się jedynym właścicielem fabryki, a do jej zarządu wprowadził swoich synów – Karola i Ryszarda.
Następnie zbudował tkalnię z 100 mechanicznymi krosnami oraz rozbudował i zmodernizował kotły, maszynę parową, drukarnię i wykończalnię. W 1888 roku powstała pierwsza fabryczna elektrownia w Łodzi. W jego fabryce pracowało 124 robotników, a roczny obrót wynosił 200 tys. rubli. W 1896 roku zbudował neorenesansowy pałac przy ul. Piotrkowskiej 272, zaprojektowany przez architekta Franciszka Chełmińskiego. W latach 90. XIX wieku wybudował drugą drukarnię, tkalnię, drapalnię oraz przędzalnię z 5 tys. wrzecion, a także kotłownię i maszynownię. W 1901 roku jego fabryka dysponowała 1600 wrzecionami, 242 mechanicznymi krosnami oraz zatrudniała 1100 osób, osiągając roczne obroty w wysokości 1,85 mln rubli.
26 maja 1903 roku wycofał się z zarządzania przedsiębiorstwem, przekazując je synom, a dla siebie pozostawiając pensję w wysokości 10 tys. rubli. Jego majątek wynosił 1 mln rubli, z czego 400 tys. rubli stanowiły nieruchomości. Po zakończeniu kierowania firmą pozostał jej honorowym prezesem.
Zmarł i został pochowany na starym cmentarzu ewangelickim w Łodzi.
Jego żoną była Teresa z domu Lahmert. Para miała pięciu synów:
- Karola Bernhardta (1862–1923), męża Marii Steinecker,
- Ryszarda Karola (ur. 1864), męża Eleonory Müller,
- Oskara Karola (1869–1895),
- Roberta (1879–1917), męża Almy Keller,
- Emila Adolfa (ur. 1880), męża Joanny Mentey.