Adolf Speidel (urodzony 15 stycznia 1896 lub 15 czerwca 1898 w Łodzi, zmarły w 1989 we Freden) – doktor chemii oraz łódzki fabrykant.
Życiorys
Ukończył studia z zakresu chemii w Berlinie, po czym przez rok pracował w branży chemicznej, a także pełnił funkcję adiunkta w instytutach chemicznych na Uniwersytecie we Fryburgu oraz na Politechnice w Karlsruhe. W latach 20. XX wieku wrócił do Łodzi, gdzie zatrudnił się w Zakładach Włókienniczych Adolf Horak SA, na stanowisku dyrektora, odpowiedzialnego za technologie produkcyjne oraz będącego akcjonariuszem. Dodatkowo prowadził fabrykę włókienniczą przy ul. Kopernika 53 w Łodzi. W okresie od 1921 do 1924 roku, wspólnie z Adolfem Horakiem i Juliuszem Lohrerem, był współwłaścicielem Towarzystwa Wydawniczego „Kompas”, które zajmowało się publikowaniem książek oraz pism związanych z baptyzmem. Speidel był również właścicielem nieruchomości przy ul. Aleksandra 6 w Rudzie Pabianickiej, gdzie zorganizował tymczasowy dom modlitwy dla baptystów. W 1931 roku tymczasowa świątynia została przekształcona w samodzielną parafię, a Speidel dołączył do jej zarządu.
W trakcie II wojny światowej przewodniczył ekspozyturze odpowiedzialnej za przemysł włókienniczy w Kraju Warty, znanej jako Wirtschaftsgrupe Textilindustrie – Bezirksgruppe Wartheland, która zajmowała się szkoleniami w zakresie gospodarki oraz obroną przeciwlotniczą zakładów przemysłowych. W 1942 roku, wspólnie z Karlem Weberem, przejął jedne z największych łódzkich zakładów włókienniczych – Fabrykę Izraela Poznańskiego, przemianowaną na Aktiongesellschaft der Baumwollmanufaktur Speidel und Weber in Litzmannstadt. Odpowiadał również za organizację Wspólnoty Pracy Uniwersytetu Rzeszy w Poznaniu i Łodzi (Arbeitsgemeinschaft der Reichsuniversitaet Posen – Litzmannstadt) oraz prowadził badania dotyczące gospodarki regionu łódzkiego i kształtowania przestrzennego miasta w kontekście osadnictwa niemieckiego. W 1943 roku został wiceprezesem Wirtschaftskammer Litzmannstadt (Izby Handlowej w Litzmannstadt), gdzie pełnił rolę kierownika okręgowej grupy gospodarczej przemysłu tekstylnego oraz grupy specjalistycznej tkactwa bawełnianego w Kraju Warty. Ponadto został uhonorowany tytułem honorowym Wehrwirtschaftsführera („Lider Ekonomii Wojskowej”).
Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się we Freden w Dolnej Saksonii, gdzie wraz ze szwagrem, Adolfem Horakiem juniorem, założył fabrykę włókienniczą Fredener Textilgesellschaft Horak & Speidel oraz pełnił funkcję członka rady nadzorczej Deutsche Dampfstoff-GmbH.
Życie prywatne
Był synem Johanna (Jana) Speidela (handlowca i właściciela fabryki wyrobów włókienniczych) oraz Emilii z domu Lohrer (córki Juliusza Lohrera, właściciela Fabryki Wyrobów Bawełnianych). Jego żoną była Ruth z d. Horak, córka Adolfa Horaka, a jego brat, Elis Paul Speidel, był chirurgiem zatrudnionym w łódzkim szpitalu „Betlejem”, żonatym z Ingeborgą z d. Horak, siostrą Ruth Speidel. Mieszkał w Rudzie Pabianickiej przy ul. Starorudzkiej 9. Ich dom spalił się w 1945 roku, a w późniejszym czasie na jego miejscu zbudowano przedszkole.