Adolf Gustaw Sonnenfeld, znany również jako „Adolfson” (urodzony 19 września 1837 we Wrocławiu, zmarł 28 maja 1914 w Warszawie) był polskim skrzypkiem, dyrygentem i kompozytorem.
Życiorys
Był synem handlarza skór, Hirszla Sonnenfelda, oraz Fryderyki Aron. W 1854 roku rozpoczął studia w lipskim konserwatorium, gdzie uczył się gry na skrzypcach pod okiem Ferdinanda Davida, a także kompozycji u Moritza Hauptmanna i Ernsta Friedricha Richtera. Około 1857 roku, po przyjeździe do Warszawy, przeszedł na protestantyzm (ewangelicko-augsburski).
W 1867 roku założył i został dyrygentem Orkiestry Warszawskiej. Tworzył muzykę do licznych wodewilów, operetek, komediooper oraz oper, które były wystawiane w warszawskich teatrach ogródkowych. Do jego najbardziej znanych dzieł należą m.in.: „Barnaba Fafuła i Józio Grojseszyk”, „Donato”, „Król reporterów”, „Modniarka warszawska”, „Handzia”, „Piekło”, „Świtezianka” oraz „Pontesilea”. Publikował również proste utwory fortepianowe dla dzieci oraz kompozycje na skrzypce i fortepian. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej (aleja 17a, grób 7).
Wybrane utwory
- Nocleg w Apeninach – opera (1874)
- Podróż po Warszawie – operetka (1876)
- Pan Twardowski – balet (1860)
- Alfred Wielki – opera (1888)
- Albrecht Dürer w Wenecji – opera (1892)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kompozycje Adolfa Sonnenfelda w bibliotece Polona
Adolf Gustaw Sonnenfeld, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-08].
