Adolf Słuszniak, używający pseudonimu „Aleksander Zawojski”, urodził się 9 stycznia 1894 roku w Szreniawie, a zmarł 18 marca 1925 roku w Pstroszycach. Był żołnierzem kawalerii Legionów Polskich oraz plutonowym Wojska Polskiego II RP, a także kawalerem Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Przyszedł na świat w rodzinie Łukasza i Pauliny z Muchów. Ukończył szkołę powszechną. Od sierpnia 1914 roku służył w Legionach Polskich. Był żołnierzem 2 szwadronu kawalerii, który później stał się częścią 2 pułku ułanów, podległego II Brygadzie Legionów Polskich. Brał udział w I wojnie światowej, gdzie szczególnie wyróżnił się podczas szarży pod Rokitną, za co został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Po kryzysie przysięgowym w 1917 roku został zwolniony i powrócił do pracy w gospodarstwie rodzinnym. Później zgłosił się jako ochotnik do odrodzonego Wojska Polskiego, walcząc podczas wojny polsko-bolszewickiej.
Życie prywatne
Był żonaty z Małgorzatą z d. Cegła, z którą miał syna Jana, urodzonego w 1925 roku.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5496
- Krzyż Niepodległości – 2 maja 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
- Krzyż Walecznych
Przypisy
Bibliografia
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
Adam Mniszek, Klemens Rudnicki: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.