Adolf Schmidt

Adolf Schmidt (urodzony 7 marca 1865 w Bremie, zmarł 11 listopada 1918 w Bonn) to niemiecki lekarz patolog, który był profesorem na Uniwersytecie w Halle. Na jego cześć przyznawany jest medal o nazwie Adolf-Schmidt-Medaille.

Studiował nauki przyrodnicze oraz medycynę na uniwersytetach w Jenach, Tybindze, Berlinie i Bonnie. Na Uniwersytecie w Bonn uzyskał doktorat w 1889 roku, broniąc rozprawy na temat „fizjologia wydzielania nerek”. Od 1890 roku pracował jako asystent lekarski w Bonn, a w latach 1891-1893 był zatrudniony w Poliklinice Uniwersyteckiej we Wrocławiu. W 1894 roku objął stanowisko asystenta w poliklinice medycznej Uniwersytetu w Bonn, gdzie habilitował się z zakresu chorób wewnętrznych. W 1899 roku otrzymał tytuł profesora. W 1902 roku objął stanowisko ordynatora w szpitalu Friedrichstadt w Dreźnie, a pięć lat później Uniwersytet w Halle mianował go kierownikiem Polikliniki Lekarskiej oraz profesorem zwyczajnym. W 1908 roku opisał astmę oskrzelową jako odrębną chorobę. Prowadził badania kliniczno-eksperymentalne dotyczące serca, nerwów oraz diagnostyki chorób jelit.

Od 1912 roku Schmidt był redaktorem „Zentralblatt für Innere Medizin” i wielokrotnie pełnił funkcję dziekana wydziału medycznego Uniwersytetu w Halle. W roku akademickim 1916/17 sprawował urząd rektora tej uczelni. Otrzymał tytuł doktora prawa honoris causa na Uniwersytecie w Halle oraz wiele innych odznaczeń, w tym Order Czerwonego Orła 4 klasy, Order Korony 3 klasy, Komandor 2 klasy Orderu Domu Saksonii-Ernestyna oraz Order Aleksandra 3 klasy z mieczami Królestwa Bułgarii. Podczas I wojny światowej Schmidt pełnił funkcję lekarza sztabowego, a następnie starszego lekarza sztabowego w Landwehrze, gdzie został odznaczony Krzyżem Żelaznym 2 klasy oraz Anhalt Friedrichskreuz. 1 czerwca 1918 roku Schmidt został powołany na Uniwersytet w Bonn, jednak według nekrologu zmarł wkrótce z powodu szybko postępującej choroby nerwów, a najprawdopodobniej popełnił samobójstwo.