Adolf Roman de Krzywkowicz Poźniak
Adolf Roman de Krzywkowicz Poźniak, herbu Przestrzał, urodził się w 1848 roku we Lwowie i zmarł 23 kwietnia 1913 roku w Nowotańcu. Był właścicielem dóbr ziemskich oraz członkiem Rady powiatu sanockiego.
Życiorys
Adolf Roman Poźniak przyszedł na świat w 1848 roku we Lwowie. Był synem Wilhelma Poźniaka, który był oficerem powstania listopadowego i do końca życia był właścicielem wsi Nadolany, Nagórzany oraz Nowotaniec (zmarł w 1874 roku w wieku 62 lat), oraz baronówny Doroty z domu Brunickiej, która zmarła w 1891 roku w wieku 76 lat. Miał rodzeństwo: brata Kazimierza Walentego, który zmarł w 1877 roku w wieku 19 lat, oraz siostrę Jadwigę, zamężną z Romanem Zdankiewiczem.
Osiedlił się w Nowotańcu, w domu z numerem 1. W 1876 roku ożenił się z Wandą Janiną (znaną również jako Joanna) z domu Janowska, która urodziła się w 1859 roku w Głębokiem, jako córka tamtejszego właściciela ziemskiego Ferdynanda Janowskiego (zmarła 21 stycznia 1891 roku w wieku 31 lat). Mieli dzieci: Tadeusza Stefana (ur. 1877, dzierżawca dóbr i członek Rady Powiatowej Sanockiej), Wilhelma Włodzimierza Kazimierza (1879-1886), Mariannę Ewę Saturnin (ur. 1881), Jakuba Władysława (1883-1885), Zenona Zygmunta (ur. 1885, oficjant i ekspedient poczty w Nowotańcu, od 1917 żonaty z Marią, córką Kazimierza Waydowskiego), oraz Kazimierę Jadwigę (ur. 1888).
Po śmierci rodziców przejął dobra ziemskie i na przełomie XIX/XX wieku stał się właścicielem wsi, początkowo razem z żoną Wandą: Nadolany (nabył w 1886, 1890, a około 1905 roku posiadał z współwłaścicielami 228,8 ha, w 1911 roku obszar wynosił 219 ha), Nagórzany (1886), Nowotaniec (1896), Głębokie (zakupił w 1898 roku, a w 1905 roku dwa folwarki: górny 152,6 ha i dolny 193,8 ha; w 1911 roku obszar wynosił 214 ha), Poźniacze (około 1905 roku obszar 240,5 ha). W drugiej połowie XIX wieku dobra w Nowotańcu były w posiadaniu Wilhelma Poźniaka, a na początku XX wieku Andrzeja Poźniaka. W Nadolany prowadził tartak.
Na przełomie XIX i XX wieku był długoletnim członkiem Rady c.k. powiatu sanockiego, wybieranym z grupy większych posiadłości. Pełnił funkcję członka wydziału od około 1877 do około 1881 roku, następnie ponownie wybrany do rady od około 1885 do około 1890 roku. W grudniu 1896 roku został ponownie wybrany, tym razem z grupy gmin miejskich, i sprawował mandat do 1903 roku. W 1903 roku ponownie wybrany z grupy gmin miejskich, był radnym do 1907 roku. W tym czasie, po śmierci prezesa wydziału powiatowego Włodzimierza Truskolaskiego, ubiegał się o wolny urząd, lecz przegrał w wyborach 14 marca 1906 roku z Karolem Łepkowskim. Ponownie wybrany w 1907 roku z grupy gmin miejskich, sprawował mandat do 1912 roku (od około 1903 do 1912 roku członkiem Rady był także jego syn Tadeusz).
Był członkiem oraz prezesem rady nadzorczej Towarzystwa Zaliczkowego w Sanoku, a także prezesem rady nadzorczej Towarzystwa Zaliczkowego w Bukowsku. Od około 1876 roku był członkiem C.K. Towarzystwa Gospodarskiego z oddziałem w Sanoku i przez długi czas był członkiem Rady we Lwowie. Był także członkiem oddziału sanocko-lisko-krośnieńskiego TG, a później przeszedł do oddziału sanockiego C.K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego.
Od około 1897 do około 1905 roku był w Bukowsku zastępcą c.k. Prokuratorii Państwa, gdzie pełnił rolę oskarżyciela publicznego w sprawach przestępstw w okręgu Sądu Obwodowego w Sanoku. Był również ocenicielem dóbr dla okręgu C.K. Sądu Powiatowego w Sanoku: od około 1900 do około 1902 roku w Nowotańcu, a od około 1911 roku w Bukowsku. Od około 1904 roku pełnił funkcję prezesa oraz zastępcy delegata wydziału okręgowego w Sanoku Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego z siedzibą we Lwowie. W latach około 1904/1906 był agentem agencji w Bukowsku Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń z siedzibą w Krakowie.
Adolf Roman Poźniak zmarł 23 kwietnia 1913 roku w Nowotańcu w wieku 64 lat. Został pochowany na cmentarzu w Nowotańcu, gdzie w jego grobowcu spoczywają również Amila Poźniak (córka Zenonów, zmarła w 1923 roku), ks. Wojciech Dobrowolski (proboszcz parafii w Nowotańcu od 1906 do śmierci w 1928 roku) oraz Olga Teodorowicz z domu Łozińska (zmarła w 1939 roku).