Adolf Pietrasiak

Adolf Pietrasiak (urodzony 17 listopada 1916 w Kośminie, zmarły 29 listopada 1943 nad kanałem La Manche) był podporucznikiem i pilotem Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, uznawanym za asa myśliwskiego oraz odznaczonym Orderem Wojennym Virtuti Militari.

Życiorys

Pochodził z rodziny rolniczej, której członkami byli Witold i Antonina z domu Gołuch. Kształcił się w szkole powszechnej w Rykach. W 1933 roku został przyjęty do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy. W 1936 roku został wcielony do 2 pułku lotniczego w Krakowie, gdzie przydzielono go do 122 eskadry myśliwskiej.

W czasie kampanii wrześniowej, w stopniu kaprala, zrealizował kilka lotów bojowych. 6 września jego samolot P-11c został uszkodzony przez własną artylerię przeciwlotniczą. Granicę rumuńską przekroczył 18 września, korzystając z rzutów kołowych. Następnie przedostał się do Francji, gdzie przeszedł szkolenie na francuskich myśliwcach. Otrzymał awans na plutonowego i po ataku Niemiec na Francję, został włączony do polskiego V Klucza Kominowego „Kos”, który bronił fabryki lotniczej w Bourges.

5 czerwca 1940 roku, pilotując Curtissa Hawk 75A, bronił przyzakładowego lotniska przed formacją He 111. Zaliczył wspólne zniszczenie 3 He-111 oraz uszkodzenie kolejnych 2 (łącznie pewne zwycięstwa wyniosły 3/5, a uszkodzone 2/5).

27 czerwca 1940 roku dotarł do Wielkiej Brytanii. Przeszkolony w 58 OTU w Grangemouth, został przydzielony do dywizjonu 303, a następnie do 92 dywizjonu RAF (92 squadron). W lipcu 1941 roku zestrzelił 7 i 1/2 Bf 109. 23 lipca 1941 roku przeniesiono go do dywizjonu 308. 19 sierpnia 1941 roku został zestrzelony nad Francją, a podczas lądowania na spadochronie doznał kontuzji nogi. Przez Hiszpanię i Gibraltar powrócił do Anglii w listopadzie 1941 roku. Od 24 sierpnia 1942 roku latał w dywizjonie 317 „Wileńskim”. 1 stycznia 1943 roku awansowano go na podporucznika.

29 listopada 1943 roku wystartował na Spitfirze IX w stronę Francji, jednak prawdopodobnie z powodu uszkodzenia silnika, wodował i zginął. Jego ciało nigdy nie zostało odnalezione.

Po wojnie rodzina poległego ufundowała symboliczny nagrobek, który został umieszczony na cmentarzu w Rykach.