Adolf Momot (urodzony 22 sierpnia 1931 w Hamerni, zmarły 6 kwietnia 2005 w Szczecinie) był polskim poetą oraz prozaikiem.
Życiorys
W okresie okupacji działał w Armii Krajowej. Po zakończeniu wojny został represjonowany i więziony przez władze komunistyczne do roku 1950. Od 1952 roku osiedlił się w Szczecinie.
Ukończył studia z zakresu filologii polskiej w Wyższej Szkole Nauczycielskiej oraz studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza.
W 1959 roku zadebiutował jako poeta w prasie literackiej. W 1967 roku otrzymał nagrodę imienia Stanisława Piętaka za powieść Tyle słońca.
Został pochowany na cmentarzu Centralnym w Szczecinie.
Twórczość
- Twarze (1964)
- Korzenie (1965)
- Tyle słońca (1966)
- Miodowy miesiąc (1968)
- Wyjść z cienia drzewa (1969)
- Mrowisko (1971)
- Sędzia główny (1979)
- Zabieg (Wydawnictwo Pojezierze, Olsztyn 1981)
- Nie lubię białych skwarków (1983)
Przypisy
Bibliografia
Lesław Marian Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11593-9. Brak numerów stron w książce.