Adolf Moczulski

Adolf Moczulski, znany również jako Tadeusz, Krzysztof oraz Tadeusz Złoty (urodzony 26 stycznia 1911 roku w Obłoniu, obecnie Chełm; zmarł 3 stycznia 1983 roku w Olsztynie) był porucznikiem Armii Krajowej oraz uczestnikiem ruchu oporu w czasie II wojny światowej.

Życiorys

Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie w 1929 roku. Przed rozpoczęciem II wojny światowej pracował w Ubezpieczalni Społecznej w Lublinie. Wziął udział w kampanii wrześniowej, służąc w 8. batalionie pomiarów artylerii. Został wzięty do niewoli przez Rosjan 18 września 1939 roku pod Tarnopolem, a jako jeniec trafił do Skałatu, skąd uciekł z pięcioma towarzyszami do Lwowa.

Od grudnia 1939 roku był członkiem Związku Walki Zbrojnej, a później Armii Krajowej. W 1941 roku dołączył do „Wachlarza”, gdzie pełnił rolę dowódcy Oddziałów II Wywiadowczego oraz III Operacyjnego, które jednak nie miały okazji rozwinąć swojej działalności. W chwili wybuchu powstania warszawskiego był żołnierzem Pułku Baszta i walczył na Mokotowie. W ostatnich dniach walk (25 lub 27 września 1944) odniósł rany w nogi i trafił do powstańczego szpitala, gdzie został wzięty do niewoli przez Niemców. Stał się jeńcem Stalagu XI A Altengrabow, Stalagu X B Sandbostel oraz Oflagu X C Lubeka, gdzie doczekał się wyzwolenia w maju 1945 roku. Do Polski powrócił w październiku 1945 roku.

Zgodnie z dokumentami zgromadzonymi przez Instytut Pamięci Narodowej, w latach 1947-1971 był zarejestrowany jako informator Urzędu Bezpieczeństwa oraz Służby Bezpieczeństwa pod pseudonimem „Tadeusz”.