Adolf Medefind (urodzony 27 stycznia 1908, zmarły 9 sierpnia 1948) był zbrodniarzem hitlerowskim, który pełnił funkcję członka załogi obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau oraz SS-Unterscharführer.
Medefind przyszedł na świat w Königslutter w regionie Brunszwik. Po ukończeniu szkoły powszechnej oraz szkoły kupiecko-handlowej, rozpoczął pracę jako kupiec. W 1934 roku przystąpił do SS, a od 1937 był członkiem NSDAP. W listopadzie 1939 roku został powołany do Waffen-SS i skierowany do służby w obozie w Oświęcimiu, gdzie pracował aż do stycznia 1945. W trakcie swojego pobytu w obozie piastował różne stanowiska, począwszy od strażnika, przez konwojenta drużyn roboczych, aż po zastępcę kierownika magazynu żywności od maja 1942. Jako zastępca nieustannie znęcał się nad więźniami oraz jeńcami radzieckimi. Ponadto, był współodpowiedzialny za dostarczanie lepszej jakości artykułów żywnościowych do kuchni dla esesmanów, podczas gdy więźniowie otrzymywali jedzenie najgorszej jakości, co prowadziło do ich wyniszczenia. Jako konwojent, Medefind również stosował brutalne metody, zmuszając więźniów do wykonywania karnego treningu lub trzymanie ich na deszczu przez długie godziny.
Za swoje zbrodnie w Auschwitz, Adolf Medefind został osądzony w pierwszym procesie oświęcimskim przez Najwyższy Trybunał Narodowy w Krakowie. Otrzymał karę dożywotniego więzienia, a zmarł 9 sierpnia 1948.
== Przypisy ==
== Bibliografia ==
Cyprian T., Sawicki J., Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego, Poznań 1962