Adolf Maciejny
Adolf Maciejny (ur. 12 sierpnia 1932 w Koszarawie, zm. 4 lutego 2011 w Katowicach) był polskim profesorem zwyczajnym, który przez wiele lat był związany z Politechniką Śląską. Specjalizował się w inżynierii materiałowej oraz nauce o materiałach.
Biografia
Studia na Politechnice Śląskiej rozpoczął w 1951 roku, po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Żywcu. W 1956 roku obronił pracę magisterską i został asystentem w Katedrze Metaloznawstwa w Gliwicach. W 1963 roku uzyskał stopień naukowy doktora, a w 1968 roku doktora habilitowanego. W tym czasie prowadził badania na jednym z pierwszych w Polsce transmisyjnych mikroskopów elektronowych. Od 1963 roku był członkiem PZPR.
W 1969 roku Maciejny przeszedł do Wydziału Metalurgii w Katowicach, gdzie był jednym z organizatorów Katedry Materiałoznawstwa i Technologii Materiałów, która później przekształciła się w Instytut Inżynierii Materiałowej. Pełnił funkcję zastępcy ds. nauki Dyrektora Instytutu, a w latach 1981–1991 kierował nim. W 1971 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1984 roku profesora zwyczajnego. W 1991 roku był inicjatorem powstania Katedry Nauki o Materiałach (obecnie Instytut Inżynierii Materiałowej) i pełnił funkcję kierownika do 1997 roku. Jednocześnie, w latach 1972–1980, był prorektorem ds. rozwoju i organizacji Politechniki Śląskiej. Od 1985 roku pełnił rolę redaktora naczelnego czasopisma „Inżynieria Materiałowa”.
W latach 90. XX wieku Maciejny był inicjatorem powstania Polskiego Towarzystwa Materiałoznawczego, gdzie pełnił funkcję pierwszego prezesa, a później doprowadził do członkostwa towarzystwa w Europejskiej Federacji Towarzystw Materiałoznawczych (EMRS).
W 1998 roku został członkiem korespondencyjnym Polskiej Akademii Nauk, a w latach 2003–2006 oraz od 2007 roku był wiceprezesem Oddziału PAN w Katowicach. Pełnił również rolę przewodniczącego Komitetu Nauki o Materiałach PAN w latach 1999–2006. Od 1995 roku był członkiem Akademii Inżynierskiej, a od 1998 roku Słowackiej Akademii Nauk.
W trakcie swojej kariery naukowej i akademickiej wypromował 21 doktorów nauk technicznych, opracował 89 recenzji rozpraw doktorskich oraz 37 habilitacyjnych, a także opiniował i recenzował wiele wniosków w postępowaniach kwalifikacyjnych do tytułu profesora. Był współtwórcą 20 patentów i wynalazków, a jego dorobek naukowy obejmował 220 pozycji, w tym 150 opracowań opartych na wynikach jego własnych badań materiałoznawczych.
W uznaniu swoich zasług, w 1999 roku Politechnika Śląska uhonorowała go doktoratem honoris causa. Otrzymał także wiele odznaczeń od władz państwowych i resortowych, w tym Złoty Krzyż Zasługi (1972), Medal 30-lecia Polski Ludowej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976) oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1985) i Medal Komisji Edukacji Narodowej.
Wybrane publikacje
- Atlas mikrostruktur stali – mikroskop elektronowy (red. F. Staub, 1970)
- Kruchość metali (1973)
- Żarowytrzymałe stopy metali (współautor A. Hernas), Wyd. Oddziału PAN w Katowicach, Ossolineum-Wrocław 1989
- High Temperature Fracture, Mechanisms and Mechanics, rozdział Creep-Fracture Models and their Image In Microfractography (1990)
Bibliografia
Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 773
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Sylwetka Adolfa Maciejnego na stronach PAN
- Sylwetka Adolfa Maciejnego na stronie Katedry Nauki o Materiałach Politechniki Śląskiej. knom.polsl.pl [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-08)].
- Prof. dr hab. inż. c Adolf Maciejny, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-02-08].