Adolf Kuczewski

Adolf Jan Kuczewski (ur. 2 lipca?/14 lipca 1866 w Mińsku, zm. 23 marca 1927 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Uczył się w Korpusie Kadetów w Połocku. Od 1883 roku pełnił służbę w 15 Tyfliskim Pułku Grenadierów. Ukończył kursy saperów oraz wyższej taktyki. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej, gdzie dwukrotnie odniósł rany, w tym kontuzję głowy oraz przestrzał piersi. W I wojnie światowej walczył na froncie niemieckim jako dowódca pułku piechoty oraz brygady piechoty. 1 sierpnia 1917 roku został przydzielony do I Korpusu Polskiego w Rosji, a także objął dowództwo brygady w 3 Dywizji Strzelców Polskich.

W listopadzie 1918 roku przyjęto go do Wojska Polskiego, gdzie został wyznaczony na stanowisko dowódcy brygady w Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Od lutego 1919 roku dowodził odcinkiem rawickim w powstaniu wielkopolskim, a następnie pełnił funkcję inspektora piechoty w 3 Dywizji Strzelców Wielkopolskich, która 1 lutego 1920 roku została przemianowana na 17 Dywizję Piechoty Wielkopolskiej.

Na wniosek głównodowodzącego Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim, Komisariat Naczelnej Rady Ludowej dekretem nr 171 z 25 czerwca 1919 roku mianował go generałem podporucznikiem. 26 października 1923 roku Prezydent RP zatwierdził jego awans na stopień generała brygady, z datą senioralną 1 czerwca 1919 roku.

Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku jako dowódca Grupy Operacyjnej „Dokszyce”. Do 24 czerwca 1920 roku dowodził XXXIII Brygadą Piechoty, jednak nie odniósł większych sukcesów i został przeniesiony do Stacji Zbornej Oficerów w Warszawie. W 1921 roku pracował w różnych komisjach, m.in. zajmując się kontrolą stanów, a następnie był bez przydziału.

W 1923 roku przeszedł w stan spoczynku i osiedlił się w Warszawie, gdzie zmarł. Został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera 18B-4-19).