Adolf (zm. 14 lipca 1437 w Kolonii) – hrabia Ravensbergu od 1395 do 1402, książę Bergu od 1408 oraz książę Jülich od 1423.
Życiorys
Adolf był najstarszym synem Wilhelma I, księcia Bergu i hrabiego Ravensbergu, oraz Anny, córki palatyna reńskiego Ruprechta II z rodu Wittelsbachów. Jego matka miała brata, króla Niemiec Ruprechta z Palatynatu. Jeszcze za życia ojca, w 1395 roku, Adolf uzyskał hrabstwo Ravensbergu. Gdy w 1397 roku jego ojciec został uwięziony przez księcia Kleve, Adolf opanował Düsseldorf oraz większą część księstwa Bergu; po powrocie ojca z niewoli oddał jedynie część zdobytych terytoriów. W 1404 roku Adolf podjął zbrojną próbę całkowitego wyeliminowania ojca z władzy i uwięził go. Jednak przeciwko niemu stanęli jego bracia, hrabiowie Kleve oraz arcybiskup Kolonii, z poparciem króla Ruprechta, co doprowadziło do uwolnienia jego ojca. Całe terytorium księstwa Bergu oraz tytuł książęcy Adolf objął dopiero po śmierci ojca w 1408 roku.
W 1414 roku próbował, wbrew królowi Zygmuntowi Luksemburskiemu oraz papieżowi, przeprowadzić wybór na arcybiskupa Kolonii swojego młodszego brata Wilhelma, jednak bez sukcesu (wojna w tej sprawie zakończyła się dopiero po interwencji cesarskiej w 1416 i 1417 roku). Prowadził także liczne spory dotyczące praw do ceł na Renie. Po śmierci w 1415 roku brata swojej żony, księcia Bar Edwarda III, próbował przejąć to księstwo, jednak pomimo wsparcia cesarza jego plany się nie powiodły. W 1422 roku Adolf został ujęty przez księcia Lotaryngii Karola II, z którego uwolnił się po zapłaceniu wysokiego okupu. Starania o dziedzictwo w Geldrii i Jülich po śmierci wuja Renalda w 1423 roku zakończyły się częściowym sukcesem: Adolf zdobył Jülich, natomiast w Geldrii umocnił się Arnold z Egmond, co zapoczątkowało długotrwały konflikt między nimi. W latach 1427–1429 Adolf zaangażował się również w wojnę przeciwko księciu Kleve Adolfowi II oraz arcybiskupowi Kolonii Dytrykowi z Moers, wspierając hrabiego Mark oraz brata Adolfa II, Gerarda.
Rodzina
Adolf był dwukrotnie żonaty. W 1400 roku poślubił Jolantę (zm. styczeń 1421), córkę księcia Bar Roberta I. Mieli syna, Ruprechta, który w lutym 1426 roku ożenił się z Marią z Harcourt, córką Jana, hrabiego Aumale, a zarazem kuzynką króla Francji Karola VI, wdową po księciu Geldrii i Jülich Renaldzie. Ruprecht zmarł jednak przed śmiercią Adolfa, w sierpniu 1431 roku, nie pozostawiając potomstwa. Drugie małżeństwo Adolfa, zawarte w lutym 1430 roku z Elżbietą, córką księcia Bawarii-Monachium Ernesta (zm. 1448), było bezdzietne. Następcą Adolfa został jego bratanek Gerard.
Przypisy