Adolf von Holsztyn
Adolf (urodzony 15 września 1600 roku w zamku Gottorp, zmarł 19 września 1631 roku w Eilenburgu) był księciem Holsztynu oraz dowódcą regimentu wojsk cesarskich podczas wojny trzydziestoletniej.
Był synem Jana Adolfa, ówczesnego władcy na Gottorp. W 1621 roku został subkoadiutorem lubeckim, a następnie walczył w służbie cesarskiej jako dowódca regimentu podległego Johanowi von Tilly oraz Albrechtowi von Wallensteinowi, od 1623 roku przeciwko protestanckim książętom oraz królowi Danii, Chrystianowi IV. W związku z tym, że jego brat Fryderyk III, który rządził na Gottorp, pozbawił go apanażu, próbował uzyskać tron norweski, jednak bezskutecznie, zwłaszcza po podpisaniu w 1629 roku pokoju w Lubece, który zakończył ten etap zmagań wojny trzydziestoletniej.
W 1627 roku przybył do Polski, aby wspomóc wojska w trwającej wojnie polsko-szwedzkiej, dowodząc armią liczącą od 3 do 4 tysięcy żołnierzy. W październiku tego samego roku, z powodu wrogości ze strony szlachty, spowodowanej brutalnymi działaniami wobec ludności cywilnej oraz niewielką liczbą posiłków, jego oddziały przeszły na terytorium Pomorza Zachodniego, a następnie dalej w głąb cesarstwa. Ponownie, pod dowództwem Johana von Tilly, stoczył walki z wojskami szwedzkiego króla Gustawa II Adolfa. Ostatecznie 17 września 1631 roku, w bitwie pod Breitenfeld, został ciężko ranny i zmarł dwa dni później, 19 września, w Eilenburgu. Został pochowany w katedrze św. Piotra w Szlezwiku.
Przypisy
Bibliografia
- KarolK. Łopatecki, „Disciplina militaris” w wojskach Rzeczypospolitej do połowy XVII wieku, Białystok: Instytut Badań nad Dziedzictwem Kulturowym Europy, 2012.
- BogdanB. Wachowiak, Okres IV: Pomorze Zachodnie w początkach czasów nowożytnych (1464–1648). Odrodzenie się i upadek państwa pomorskiego, [w:] G.G. Labuda (red.), Historia Pomorza, t. 2: Do roku 1815, cz. 1: (1464/66–1648/57), Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1976, s. 651–1058.
- GeorgG. Waitz, Adolf, [w:] Allgemeine Deutsche Biographie, t. 1, Leipzig: Dunckler und Humblot, 1875, s. 113–114.