Adolf Kopeć (urodzony w 1876, zmarły 6 września 1951) – był adwokatem oraz działaczem społecznym.
Rozpoczął edukację w gimnazjum w Wilnie, jednak został z niego usunięty za uczestnictwo w kółkach samokształceniowych. Ostatecznie maturę zdał w Petersburgu. Ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Petersburgu, a następnie otworzył swoją kancelarię adwokacką w tym mieście. Udzielał bezpłatnych porad prawnych mniej zamożnym członkom polskiej diaspory w Petersburgu. Od 1909 roku był członkiem zarządu, a od stycznia 1914 roku pełnił funkcję prezesa Rzymskokatolickiego oświatowo-dobroczynnego Towarzystwa „Oświata” w Petersburgu. Od jesieni 1914 roku angażował się w działalność Polskiego Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny.
W latach dwudziestych pracował jako adwokat w Wilnie. Był właścicielem majątku Kołtyniany w powiecie święciańskim. W 1927 roku został urzędnikiem radcą, a potem starszym radcą-delegatem, a od 1931 roku kierownikiem oddziału Prokuratorii Generalnej w Wilnie. Aktywnie działał społecznie, m.in. pełniąc funkcję prezesa stowarzyszenia radioamatorów w Wilnie oraz będąc jednym z organizatorów stacji Polskiego Radia w tym mieście. Angażował się także w lokalny oddział Ligi Morskiej i Kolonialnej. Był członkiem Społecznego Komitetu Ratowania Bazyliki w Wilnie.
Po zakończeniu II wojny światowej, mieszkał wraz z żoną Eleonorą w Kowarach. Ostatnie lata swojego życia spędził u siostry Antoniny w Warszawie. Został pochowany na Powązkach (kwatera 92, rząd 5, miejsce 9).
Przypisy