Adolf Kolping

Adolf Kolping, właściwie Adolph Kolping (ur. 8 grudnia 1813 w Kerpen, zm. 4 grudnia 1865 w Kolonii) był niemieckim duchownym katolickim, który założył Koloński Związek Katolickich Czeladników. Jest błogosławionym Kościoła rzymskokatolickiego oraz patronem organizacji Dzieło Kolpinga.

Życiorys

Urodził się 8 grudnia 1813 roku w małym niemieckim miasteczku Kerpen, położonym niedaleko Kolonii. Pochodził z ubogiej, wielodzietnej rodziny. Po zakończeniu nauki w szkole podstawowej pragnął kontynuować edukację, jednak z powodu trudnej sytuacji finansowej nie było to możliwe. W wieku 13 lat rozpoczął pracę w zakładzie szewskim, najpierw jako uczeń, a później jako wykwalifikowany pracownik. Przez 10 lat pracował jako szewc, marząc jednocześnie o zostaniu księdzem. To marzenie udało mu się zrealizować dzięki wsparciu życzliwych osób, które pomogły mu sfinansować dalszą naukę. Ukończył szkołę średnią, a następnie odbył studia teologiczne, otrzymując święcenia kapłańskie 13 kwietnia 1845 roku.

Po przybyciu do swojej pierwszej parafii w Elberfeld (obecnie część Wuppertalu), natrafił na trudną sytuację społeczną mieszkańców. Bieda i ubóstwo wśród rzemieślników i robotników głęboko go poruszyły. W związku z tym zaangażował się w działalność katolickiego stowarzyszenia młodzieży czeladniczej, które zostało założone przez nauczyciela Johanna Breuera. Widział w tym sposobność do zwalczania zarówno materialnego, jak i duchowego oraz moralnego ubóstwa. Wkrótce stał się duchowym opiekunem tego stowarzyszenia, a z czasem jego rzeczywistym kierownikiem. W 1849 roku objął stanowisko wikarego w katedrze w Kolonii, gdzie jeszcze intensywniej promował tworzenie związków młodzieży. 6 maja 1849 roku założył Koloński Związek Katolickich Czeladników, który stał się podstawą dzisiejszego Dzieła Kolpinga.

Ks. Kolping był przekonany, że takie związki stanowią wielką szansę dla młodych ludzi, szczególnie tych, którzy w poszukiwaniu pracy opuszczają swoje rodziny i stają się samotni w obliczu codziennych problemów. Aby chronić ich przed bezdomnością, zakładał bursy, a także tworzył związki, które zapewniały im wsparcie moralne i atmosferę rodzinną. Poświęcił swoje życie na zakładanie nowych związków, nie tylko w Niemczech, ale także w Austrii, Belgii, Szwajcarii, na Węgrzech oraz w innych krajach. Organizował bursy, kasy chorych, oszczędnościowe, szkoły wieczorowe i świetlice. Wygłaszał setki kazań, publikował artykuły i pisał teksty propagujące społeczną naukę Kościoła. Łączył tradycyjne formy miłosierdzia z nowoczesnymi metodami samopomocy społecznej. Był kochany przez młodych ludzi, którzy nazywali go swoim „Ojcem”.

Zmarł w opinii świętości 4 grudnia 1865 roku w Kolonii, w wieku 52 lat. Jego ciało spoczęło w kolońskim Kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP.

Kult

Papież Jan Paweł II odwiedził grób ks. Kolpinga w Kolonii dwukrotnie – po raz pierwszy jako kardynał z Krakowa w 1978 roku, a następnie 15 listopada 1980 roku podczas swojej pierwszej podróży apostolskiej do Niemiec. Adolf Kolping został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Rzymie 27 października 1991 roku. Uznawany jest za jednego z najważniejszych przedstawicieli społecznej nauki Kościoła przed publikacją encykliki Rerum novarum przez papieża Leona XIII.

Dzieło Adolfa Kolpinga przetrwało jako międzynarodowa wspólnota katolików, działająca w 61 krajach na całym świecie. Dzieło Kolpinga tworzą katolickie stowarzyszenia znane jako Rodziny Kolpinga, które są zakładane przy parafiach i angażują się w działania społeczne na rzecz lokalnych społeczności. W Polsce istnieje ponad 40 Rodzin Kolpinga, które są zrzeszone w Związku Centralnym Dzieła Kolpinga w Polsce.

Wspomnienie liturgiczne ks. Kolpinga obchodzone jest według Martyrologium Rzymskiego w dniu jego śmierci.