Adolf Kamienobrodzki

Adolf Kamienobrodzki (urodzony 20 stycznia 1871 w Wiedniu, zmarły 19 listopada 1946 we Wrocławiu) był polskim architektem.

Życiorys

Przyszedł na świat w rodzinie malarza i architekta Alfreda Kamienobrodzkiego oraz jego żony, Józefy z domu Kretzmary. Ukończył III gimnazjum we Lwowie, a w 1894 roku zdobył dyplom na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej. Następnie kontynuował naukę w paryskiej Ecole des Beaux Arts pod opieką Paula Blondela. Po powrocie do Lwowa pracował w biurze architektonicznym swojego ojca, a później w biurze inżyniera Stanisława Hołoniewskiego oraz u architekta Zygmunta Kędzierskiego.

Był autorem Podręcznika dla budujących oraz wielu felietonów publikowanych w „Czasopiśmie technicznym”. Od 1896 roku był członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie oraz członkiem Koła Polskich Architektów w tym mieście. Brał udział w jury konkursu na projekt przebudowy kościoła św. Anny (1912) oraz budowy gmachu Izby Rzemiosła (1912). Jako uprawniony architekt krajowego komitetu wykonawczego pracował do 1931 roku, kiedy to, z powodu pogarszającego się stanu zdrowia, przeszedł na emeryturę. Mieszkał przy ulicy Wronowskich 11, obecnie Fiłareta Kołessy.

W 1936 roku przeniósł się do Warszawy, a podczas Powstania Warszawskiego był przetrzymywany w obozie przejściowym na Zieleniaku. W 1946 roku, mimo bardzo złego stanu zdrowia, zdecydował się na przeprowadzkę z synem do Wrocławia, gdzie zmarł 19 listopada 1946. Został pochowany na Cmentarzu św. Wawrzyńca przy ulicy Odona Bujwida.

Był żonaty z Wilhelminą Scholtz i miał dwóch synów: Wilhelma (1899-1967), profesora technologii rolnej oraz Jerzego (1905-?), a także córkę Martę (1898-?).

Dorobek architektoniczny

Projekty zrealizowane

Dobudowa skrzydła pałacu Sejmu Krajowego, od strony ulicy Listopadowego Czynu (Adama Mickiewicza) we Lwowie (1907-1908).
Dwa pawilony Państwowego Zakładu dla Umysłowo Chorych w Kulparkowie (1920).
Prace badawcze i konserwatorskie na zamku w Olesku, plany rekonstrukcji (1922-1928).
Zabudowania zajezdni tramwajowej u zbiegu ulicy Gwardyjskiej (Kadecka, od 1938 Peowiaków) i Andrieja Sacharowa (Wulecka) we Lwowie (1926-1927).
Budynek OCHMATDYT (Ochrony Macierzyństwa i Dzieciństwa) szpitala na ulicy Mykoły Łysenki 31 (Kurkowa) we Lwowie, zbudowany z funduszu ZUS (lata 30. XX w.).

Projekty niezrealizowane

II nagroda w konkursie na przebudowę lwowskiego ratusza (1898).
II nagroda w konkursie na gmach lwowskiej Izby Gospodarczej przy Prospekcie Szewczenki 17 (Akademicka), współautorem był Władysław Klimczak (1907).