Adolf Karol Jastrzębski
Adolf Karol Jastrzębski (urodzony 11 maja 1866 w Pernowie, zmarły 22 lipca 1942 w specposiołku Siemigodnaja) był podpułkownikiem piechoty w armii Imperium Rosyjskiego oraz generałem brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Adolf Karol Jastrzębski przyszedł na świat 11 maja 1866 roku w Pernowie (dzisiejsza Parnawa), znajdującym się w ówczesnej guberni inflanckiej. Pochodził z rodziny Jana, sierżanta artylerii rosyjskiej, oraz Elżbiety z Bronglewiczów. Kształcił się w szkole realnej w Smoleńsku, a w 1886 roku ukończył szkołę junkrów w Kijowie. W 1909 roku, będąc w stopniu kapitana, służył w 74 Stawropolskim pułku piechoty w Krzemieńcu. Brał udział w I wojnie światowej, gdzie dowodził m.in. batalionem oraz 754 Tulczyńskim pułkiem piechoty 189 Dywizji Piechoty (XXVI Korpus).
Od grudnia 1917 roku, jako instruktor, uczestniczył w formowaniu polskich oddziałów wojskowych w Humaniu. Po rozbrojeniu przez Niemców zdołał przedostać się do Odessy. 6 marca 1918 roku wstąpił do 4 Dywizji Strzelców Polskich pod dowództwem generała Żeligowskiego, gdzie dowodził kompanią oraz intendenturą w Legii Rycerskiej.
Po powrocie do Polski wziął udział w walkach w Małopolsce Wschodniej. W 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu pułkownika. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej dowodził kolejno: 10 pułkiem piechoty (od 1 sierpnia 1919 roku) oraz VII Brygadą Piechoty (od 28 sierpnia 1919 roku). Od maja 1920 roku kierował IX Brygadą Piechoty. 14 października 1920 roku został odwołany ze stanowiska dowódcy brygady. Od stycznia 1921 roku pełnił funkcję inspektora etapów 4 Armii, pozostając na ewidencji 10 pułku piechoty. 1 listopada 1921 roku przeszedł w stan spoczynku. 26 października 1923 roku Prezydent RP, Stanisław Wojciechowski, zatwierdził go w stopniu generała brygady z datą senioratu 1 czerwca 1919 roku.
Początkowo mieszkał w Brześciu nad Bugiem, a następnie osiedlił się w Krzemieńcu. Został osadnikiem wojskowym w osadzie Tulonka w powiecie stołpeckim.
Po zajęciu Kresów przez Sowietów został aresztowany i zesłany w okolice Wołogdy, gdzie zmarł. Był dwukrotnie żonaty; jego pierwszą żoną była Elżbieta z Bergów, a drugą Maria z Kazimierowiczów.
Awanse
- podporucznik (Подпоручик) – 1890
- porucznik (Поручик) – 1894
- sztabskapitan (Штабс-капитан) – 1900
- kapitan (Капитан) – 1905
- podpułkownik (Подполковник) – 1914
- pułkownik – 1919
- generał brygady – 26 października 1923
Odznaczenia
- Krzyż Walecznych
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
Przypisy
Bibliografia
- Ogólna lista oficerskich rang Armii Imperium Rosyjskiego. Zestawiona po 1 stycznia 1909 r., Drukarnia Wojskowa, Petersburg 1909, fotokopia oryginału w formacie PDF, Petersburski Portal Genealogiczny, Petersburg 2006.
- Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928.
- Rocznik oficerski rezerw 1934.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
- Franciszek Kłosowski, Zarys historii wojennej 10-go Pułku Piechoty, Warszawa 1929.
- Kryska-Karski Tadeusz, Żurakowski Stanisław, Generałowie Polski niepodległej, Londyn, Figaro Press, 1976.
- Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994.
- Wiesław Wysocki: 10 Pułk Piechoty 1918-1939. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Volumen”, 1997. ISBN 83-86857-64-1.