Adolf I z Nassau
Adolf I z Nassau (urodzony około 1353, zmarły 6 lutego 1390) był arcybiskupem Moguncji oraz księciem-elektorem Rzeszy od 1373 roku.
Życiorys
Jan był jednym z wielu synów Adolfa I, hrabiego Nassau-Wiesbaden-Idstein, oraz Małgorzaty, córki Fryderyka IV, burgrabiego Norymbergi. Był również prawnukiem króla niemieckiego Adolfa z Nassau.
Po śmierci jego stryja Gerlacha, arcybiskupa Moguncji w 1371 roku, Adolf został wybrany przez większość kapituły na jego następcę. Musiał jednak ustąpić pod wpływem cesarza Karola IV Luksemburskiego, który zaproponował swojego kuzyna z bocznej linii dynastii Luksemburgów, Jana z Ligny, jako kandydata. W wyniku tego Adolf otrzymał stanowisko biskupa Spiry. W 1373 roku, po zgonie Jana z Ligny, znów został wybrany na arcybiskupa Moguncji, jednak Karol IV ponownie postawił swojego kandydata, Ludwika Wettina, pragnąc zapewnić sobie głos elektorski dla wyboru swojego syna Wacława na przyszłego króla Niemiec. Mimo interwencji militarnej Karola, Adolf zdołał utrzymać rzeczywistą władzę w arcybiskupstwie Moguncji i w 1379 roku uzyskał zatwierdzenie od papieża awiniońskiego Klemensa VII, a następnie, w 1381 roku, po pojednaniu z Luksemburgami, od papieża rzymskiego Urbana VI.
Adolf aktywnie angażował się w politykę regionu nadreńskiego. W 1381 roku był członkiem związku elektorów nadreńskich i poszerzył terytorium swojego księstwa arcybiskupiego po sporze z landgrafami Hesji. Zmieniał fronty w sprawach ogólnoniemieckich, zawsze dążąc do uzyskania większych korzyści. Tuż przed swoją śmiercią, w 1389 roku, za zgodą Urbana VI założył uniwersytet w Erfurcie, pierwszy w tej części Niemiec.
W 1397 roku arcybiskupem Moguncji został jego młodszy brat Jan.
Bibliografia
- Anton Brück: Adolf I., Graf von Nassau, Erzbischof von Mainz (seit 1373). W: Neue Deutsche Biographie. T. 1. Berlin: Duncker & Humblot, 1953, s. 84. [dostęp 2012-01-14].
- Rochus von Liliencron: Adolf I., Erzbischof von Mainz, Graf von Nassau. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 1. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1875, s. 117–119. [dostęp 2012-01-14].