Adolf I Waldeck

Adolf I Waldeck-Schwalenberg

Adolf I Waldeck-Schwalenberg (zm. 3 października 1270) był hrabią Waldeck, który sprawował rządy od 1228 do 1270 roku.

Był jednym z dwóch synów Henryka I Waldeck-Schwalenberg oraz Heski z Dassel (zm. 25 lipca 1220). Po śmierci ojca, rządził wspólnie ze swoim starszym bratem, Wolkwinem III. Po zgonie wuja, Hermana von Waldeck w 1224 roku, Adolf przejął całe hrabstwo Waldeck.

To on był odpowiedzialny za utworzenie hrabstwa Waldeck. Zainicjował budowę wielu miast, w tym Sachsenhausen, a także wzniósł zamek w Eisenberg. Pierwsza wzmianka o założeniu Rhoden pochodzi z dokumentu Adolfa I z 1237 roku. Prawdopodobnie to on również założył miasto Freienhagen. Dodatkowo otoczył murami miasto Korbach, a w powiecie Corvey założył takie miejscowości jak Mengeringhausen, Sachsenberg i Furstenberg (dzisiaj dzielnice Lichtenfels w Hesji).

Wraz z bratem Wolkwinem, Adolf powołał do życia klasztor w Marienthal.

Nieliczne zachowane dokumenty z tamtego okresu świadczą o tym, że prowadził wiele wojen z sąsiednimi księstwami. W Turyngii, podczas wojny o sukcesję, wspierał Henryka I landgrafa Hesji w jego konflikcie z opactwami w Corvey oraz biskupem Paderborn, którzy dążyli do uzyskania przewagi nad Hesją Północną graniczącą z Westfalią.

Był zwolennikiem króla Wilhelma z Holandii i pełnił funkcję królewskiego namiestnika w Westfalii. Nawiązał sojusz z hrabią Julich i wziął udział w bitwie pod Zülpich w 1267 roku.

W wyniku sporów z biskupem Paderborn, został zmuszony do wygnania.