Adolf I
Adolf I (urodzony przed 1180, zmarł w 1224) – był hrabią Dasselu i Ratzeburga, a także marszałkiem Westfalii. Był synem Ludolfa I oraz młodszym bratem Ludolfa II; przez większość swojego życia prowadził wojny.
Po obaleniu władzy saskiego księcia Henryka Lwa w 1180 roku, Adolf, jako wasal arcybiskupa Kolonii i księcia Westfalii Filipa I, objął stanowisko marszałka Westfalii. Stronnictwo Henryka Lwa zaczęło na nowo zyskiwać siłę w 1189 roku, kiedy dołączył do niego również Bernhard II. Wówczas Adolf, będący namiestnikiem ziem nieobecnego Adolfa III holsztyńskiego, zdołał utrzymać jedynie Lubekę oraz zamek Siegesburg. Jednak miasto, widząc zbliżające się wojska Lwa, poddało się, mając w pamięci los Bardowicka; Adolf zdołał wcześniej uciec wraz z matką i żoną Adolfa III. Wiosną 1190 roku miały miejsce walki w Holsztynie, które zakończyły się niepomyślnie dla Welfów – armia dowodzona przez Bernharda II ratzeburskiego, Helmolda schwerińskiego oraz marszałka Jordana z Blankenburga została pokonana przez Adolfa.
Po podwójnej koronacji w 1198 roku, Adolf początkowo popierał Filipa szwabskiego, jednak w 1204 roku przeszedł na stronę welfickiego Ottona IV.
W okolicach roku 1200 ożenił się z Adelajdą z Wasselu, hrabiną Ratzeburga, której pierwszy mąż, Bernhard II, zmarł w 1198 roku. Para miała czworo dzieci:
- Ludolfa, hrabiego Dasselu i Nienoveru (zm. 1223)
- Adolfa, hrabiego Dasselu (zm. 1244)
- Bertolda, kanonika hildesheimskiego (zm. 1268)
- Adelajdę (ur. 1224, zm. 14 września 1262/63)
Adelajda była żoną kolejno Johana Jacobsen Galen (1240) oraz Ludwiga ravensberskiego.
Jako że Bernhard III ratzeburski zmarł rok przed ojcem, a przed ślubem matki, Adolf odziedziczył część ziem na północ od Hildesheimu poprzez małżeństwo i z nadania Bernarda III Askańczyka został hrabią Ratzeburga. Jednak szybko stracił ten tytuł, gdyż już w maju 1200 lub 1201 roku, pokonany pod Waschowem przez Kanut VI, musiał uciekać.
Od 1204 roku stał się zwolennikiem Ottona IV – brał udział w kampanii włoskiej w 1209 roku. Następnie wziął udział w wyprawie krzyżowej do Damietty, a później walczył o Liwonię po stronie Alberta von Buxhövdena. Niedługo po powrocie do rodzinnych stron zmarł.
Bibliografia
Digitale Bibliothek Mecklenburg-Vorpommern. Jahrbücher des Vereins für Mecklenburgische Geschichte und Altertumskunde. [dostęp 2012-10-30]. (niem.).