Adolf Marian Herforth
Adolf Marian Herforth (ur. 2 lutego 1866 we Lwowie, zm. 13 września 1932 w Krakowie) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Adolf Marian Herforth przyszedł na świat 2 lutego 1866 we Lwowie, w rodzinie Antoniego, majora armii cesarskiej i królewskiej, oraz Wiktorii z Szönnerów (Szöttnerów). Był Polakiem i wyznawcą rzymskiego katolicyzmu. Ukończył cztery klasy w Wojskowej Szkole Realnej w Eisenstadt oraz cztery klasy w Szkole Kadetów w Innsbrucku.
W jesieni 1885 roku rozpoczął swoją zawodową karierę wojskową w armii cesarskiej i królewskiej, zostając wcielonym do Czeskiego Pułku Piechoty Nr 28, który wówczas stacjonował w Pradze. W latach 1894–1896 uczęszczał na Kurs Intendentów Wojskowych w Wiedniu. Po jego ukończeniu został przydzielony do urzędu intendentów wojskowych oraz do Intendentury 15 Korpusu w Sarajewie, pozostając jednocześnie oficerem nadetatowym swojego pułku. W 1900 roku przeniesiono go z korpusu oficerów piechoty do urzędu intendentów wojskowych, a w 1902 do Intendentury 2 Korpusu w Wiedniu. W 1908 roku zdał w Wiedniu egzamin na sztabowego oficera intendentury i został szefem intendentury w Komendzie 48 Dywizji Piechoty w Banja Luce (od 1909 w Sarajewie). W latach 1910–1918 służył w Intendenturze 15 Korpusu w Sarajewie.
24 listopada 1918 roku został przydzielony do Polskiej Wojskowej Komisji Likwidacyjnej w Wiedniu. 4 stycznia 1919 roku formalnie wstąpił do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, zachowując stopień pułkownika intendenta. Z dniem 28 grudnia 1918 roku trafił do Departamentu Gospodarczego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, a następnie objął stanowisko szefa sekcji w Departamencie VII MSWojsk. 3 czerwca 1919 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” jako szef intendentury. Na tym stanowisku, 1 maja 1920 roku, został zatwierdzony w stopniu generała podporucznika w Korpusie Intendenckim, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej.
Od 27 grudnia 1921 roku pełnił funkcję zastępcy szefa Administracji Armii. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady, uzyskując starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 roku oraz 6. lokatę w korpusie generałów.
Od 1 października 1923 roku pozostawał w dyspozycji Ministerstwa Spraw Wojskowych. Na własną prośbę, z dniem 31 października 1924 roku, przeszedł w stan spoczynku po uzyskaniu prawa do pełnego uposażenia emerytalnego oraz z powodu trwałej niezdolności do służby, stwierdzonej po przeprowadzonej superrewizji. Osiedlił się w Krakowie. W 1931 roku otrzymał tytuł filistra honorowego Korporacji Akademickiej K!Capitolia. Zmarł 13 września 1932 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Prandoty.
4 czerwca 1900 roku ożenił się z Pauliną z Friedrichów, z którą miał troje dzieci: Roberta (1902–1932), Elżbietę (ur. 1907) i Adolfa (ur. 1910).
Awanse
- kadet (niem. Kadett) – starszeństwo z 1 września 1885
- kadet-zastępca oficera (niem. Kadett-Offizierstellvertreter) – starszeństwo z 1 września 1885
- porucznik (niem. Leutnant) – starszeństwo z 1 listopada 1888
- nadporucznik (niem. Oberleutnant) – starszeństwo z 1 maja 1893
- podintendent wojskowy (niem. Militärunterintendant) – starszeństwo z 1 maja 1900
- intendent wojskowy (niem. Militärintendant) – starszeństwo z 1 listopada 1909
- nadintendent wojskowy 2 klasy (niem. Militäroberintendant 2. Klasse) – starszeństwo z 1 listopada 1914
- nadintendent wojskowy 1 klasy (niem. Militäroberintendant 1. Klasse) – starszeństwo z 1 listopada 1917
- generał podporucznik intendent – 1 maja 1920 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920
- generał brygady – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów
Ordery i odznaczenia
W trakcie służby w cesarskiej i królewskiej armii otrzymał:
- Krzyż Rycerski Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną,
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
- Złoty Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii,
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy,
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Adolf Marian Herforth. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.198 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-19].
Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1886. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1885. (niem.).
Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1887. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1886. (niem.).
Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1889. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1888. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1896. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1895. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1897. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1896. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1902. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1901. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1903. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1902. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Archiwum Korporacyjne