Adolf Henryk Bielski

Adolf Henryk Bielski (urodzony w 1828 roku w Warszawie, zmarły w 1881 roku) był sędzią.

Był synem Dionizego, który pełnił funkcję sędziego w Sądzie Najwyższej Instancji.

Ukończył szkołę średnią w Łomży w 1843 roku, a następnie rozpoczął naukę na kursach prawniczych. W 1845 roku rozpoczął aplikację jako kancelista. W 1848 roku objął stanowisko pisarza Sądu pokoju w powiecie kraśnickim. Dwa lata później został asesorem w sądzie policji poprawczej w Jędrzejowie, a następnie pracował w Zamościu oraz Warszawie.

W 1860 roku otrzymał tytuł pełniącego obowiązki sędziego apelacyjnego. W 1867 roku objął stanowisko prezesa Sądu Kryminalnego w Warszawie. Od 1873 roku był członkiem warszawskiego departamentu Rządzącego Senatu.

Był również członkiem Izby Sądowej oraz rzeczywistym radcą stanu.

Został odznaczony orderami św. Anny II klasy oraz św. Stanisława II klasy. Otrzymał medal „na pamiątkę uśmierzenia powstania” za swoją działalność śledczą w latach 1862–1863 w odniesieniu do więźniów Cytadeli.

Żoną Adolfa Bielskiego była od 1856 roku Alina Nowicka.