Adolf Hennel (16 czerwca 1829 – 5 maja 1869) był dziennikarzem oraz członkiem Rządu Narodowego w 1863 roku.
Życiorys
Urodził się w Sandomierzu jako najmłodszy syn Antoniego Haennela (1789 – 1861) oraz Małgorzaty z domu Lubowieckiej (1795 – 1858). W 1862 lub 1863 roku zmienił nazwisko z Haennel na Hennel.
Uczył się w szkołach w Sandomierzu i Radomiu, a następnie ukończył Instytut Agronomiczny w Marymoncie.
Początkowo zajął się rolnictwem, dzierżawiąc wieś Truskolasy w województwie świętokrzyskim. Niestety, nie odniósł sukcesu w tej dziedzinie i w 1859 roku przeniósł się do Warszawy. Tam rozpoczął karierę dziennikarską, dołączając do redakcji „Gazety Codziennej”, która w 1861 roku powróciła do nazwy „Gazeta Polska”. Pracował również w związanym z tą gazetą „Przeglądzie Europejskim”. W 1861 roku był jednym z współpracowników nielegalnej „Strażnicy”.
W 1860 roku ożenił się z Eugenią Bogusławską, córką Andrzeja Bogusławskiego, kapitana ułanów z okresu powstania listopadowego.
Od 1861 roku był aktywnym członkiem organizacji powstańczej. W czerwcu 1863 roku objął stanowisko w wydziale okręgu obejmującego Pragę. Na zlecenie Rządu Narodowego redagował także konspiracyjny „Dziennik Narodowy”. W sierpniu 1863 roku dołączył do Rządu Narodowego, gdzie w Wydziale Spraw Wewnętrznych pełnił rolę referenta do spraw województw mazowieckiego i kaliskiego.
Aresztowany wiosną 1864 roku, stał się częścią procesu Traugutta. W trakcie śledztwa w Warszawskiej Aleksandrowskiej Cytadeli wykazał niezwykłą odwagę, nie ulegając presjom, zaprzeczając wszelkim zarzutom i wyprzedając się wszelkich działań nielegalnych. Zgodnie z orzeczeniem Wojskowej Komisji Śledczej z dnia 14 maja 1864 roku, Romuald Traugutt oraz 22 członków Rządu Narodowego, w tym Adolf Hennel, zostali poddani sądowi wojennemu.
Na podstawie wyroku sądu polowego z 7 lipca 1864 roku, zatwierdzonego przez Namiestnika oraz Głównodowodzącego wojskami w Królestwie Polskim, generała-adiutanta hrabiego Fiodora F. Berga, pięciu uczestników procesu, w tym Romuald Traugutt, zostało skazanych na karę śmierci przez powieszenie. Adolf Hennel otrzymał początkowo karę 15 lat ciężkich robót, która później została zmieniona na 5 lat zesłania do Tobolska na Syberii. Eugenia towarzyszyła mężowi na wygnaniu, a ich dom stał się ośrodkiem życia Polaków-wygnańców w Tobolsku.
Po kilku latach, kiedy Adolf znajdował się w bardzo złym stanie zdrowia z powodu rozwiniętej gruźlicy, został zwolniony z zesłania i przewieziony przez żonę do majątku swojego brata Cypriana w Bilczy, gdzie wkrótce zmarł. Został pochowany na cmentarzu w Obrazowie.
Linki zewnętrzne
Adolf Hennel, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-04-06].