Adolf Heidenhain (ur. 28 lipca 1893 w Tybindze, zm. 26 maja 1937 w Berlinie) był niemieckim lekarzem specjalizującym się w neurologii. To on opisał postać choroby Creutzfeldta-Jakoba, która historycznie znana jest jako zespół Heidenhaina.
Życiorys
Był synem anatoma Martina Heidenhaina. Maturę zdał w 1911 roku, a następnie podjął studia medyczne, które zakończył zdaniem egzaminów państwowych w czerwcu 1921 roku. Od września 1921 do października 1923 roku pracował jako asystent wolontariusz w Klinice Chorób Nerwowych w Tybindze. Przez sześć miesięcy był zatrudniony w szpitalu miejskim w Stuttgarcie, a od 1923 do 1924 roku w Instytucie Psychiatrii w Monachium, gdzie współpracował z Waltherem Spielmeyerem. Następnie, od początku 1925 roku do końca sierpnia 1928 roku, pracował w klinice Charité w Berlinie pod kierunkiem Karla Bonhoeffera. W 1928 roku uzyskał habilitację u Roberta Gauppa w Tybindze. Jego kariera akademicka napotkała liczne trudności spowodowane szykanami ministerstwa z powodu żydowskiego pochodzenia. Od 1935 roku aż do przedwczesnej śmierci w 1937 roku pełnił funkcję oficera sanitarnego w Wehrmachcie.
Bibliografia
Jürgen Peiffer. Die Vertreibung deutscher Neuropathologen 1933–1939. „Nervenarzt”. 69 (2), s. 99–109, 1998. DOI: 10.1007/s001150050245. PMID: 9551453. (niem.).