Adolf Goldberg (urodzony 27 grudnia 1889 w Łodzi, zmarł prawdopodobnie w latach 1939–1945) był polskim architektem oraz urbanistą, pochodzącym z żydowskiej rodziny.
Życiorys
W 1908 roku ukończył edukację w Szkole Zgromadzenia Kupców w Łodzi, a następnie w 1909 roku zdał maturę w Krakowie. Przed i w trakcie studiów zdobywał doświadczenie zawodowe w biurach S. J. Landaua oraz w firmie A. Zarske. Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki w Monachium w 1917 roku. W latach 1919–1921 pełnił funkcję kierownika Oddziału Zabudowy Miasta w Łodzi, gdzie odpowiadał za wdrażanie Zarysu przygotowawczego oraz ogólnego planu zabudowy Łodzi i okolic, jak również planów urbanistycznych znanych jako Plan Rancka. Był to pierwszy regulacyjny plan Łodzi, opracowany podczas I wojny światowej przez Christophera Rancka. Koncepcja ta obejmowała politykę komunalną, mieszkaniową, a także rozwój sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, budowę lotniska oraz wyznaczenie dzielnic przemysłowych w południowo-wschodniej części miasta. Goldberg był także odpowiedzialny za realizację Planu zabudowy i regulacji dla Zgierza. Był członkiem zarządu oraz współzałożycielem (razem z Piotrem Brukalskim) Koła Architektów i Budowniczych w Łodzi, a także członkiem Łódzkiego Oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich. W 1927 roku był delegatem na Zjazd Delegacji Architektów Polskich. W 1930 roku założył biuro architektoniczne GO-GO, w ramach którego projektował w stylach historyzmu, modernizmu oraz art déco. Publikował artykuły na tematy artystyczne w łódzkiej prasie.
Mieszkał w Łodzi przy ulicy Długiej 67 (obecnie ul. Gdańska), a później przy ul. Andrzeja 13 (obecnie ul. Andrzeja Struga). Zginął podczas Holokaustu, a dokładna data i miejsce jego śmierci pozostają nieznane.
Realizacje
- Willa Eugeniusza Glezera (1922–1927) przy ul. S. Jaracza 84 w Łodzi,
- Osiedle Towarzystwa Spółdzielczego „Lokator” w Łodzi wraz z ogrodem (1925–1932),
- Dom własny we wsi Chełmy (1928) – budynek w stylu modernistycznym, z elementami art déco,
- Miasto ogród „Uroczysko Chełmy” (1930) – powstało kilkanaście prywatnych budynków letniskowych oraz sanatorium dla astmatyków doktora Rakowskiego,
- Dom przy al. Kościuszki 57 w Łodzi (1930),
- Zespół 10 drewnianych domów na Stokach (1933) dla Ireneusza Wojciechowskiego,
- Willa przy ul. Narutowicza 76 w Łodzi (1934–1936),
- Dom dla kolonii letniej łódzkiej Miejskiej Szkoły Pracy we Włodzimierzowie k. Piotrkowa Trybunalskiego (1936),
- Nowa synagoga w południowo-wschodnim narożniku pl. Kościuszki w Konstantynowie Łódzkim (nieukończona i zburzona podczas II wojny światowej) – budynek w stylu modernistycznym z elementami art déco.
Przypisy