Adolf Forbert

Adolf Forbert (urodzony 21 października 1911 w Warszawie, zmarł 23 czerwca 1992 tamże) był polskim fotografem, operatorem filmów fabularnych oraz dokumentalnych, a także reżyserem filmów dokumentalnych.

Życiorys

Forbert przyszedł na świat w Warszawie w żydowskiej rodzinie Leona Forberta, który był fotografem, producentem filmowym i projektantem dekoracji filmowych. Miał brata Władysława, który również był operatorem filmowym. W latach 1929–1931 pracował w Australii jako asystent operatora w kronice filmowej. W 1931 roku założył laboratorium filmowe o nazwie Sektor w Warszawie, którym kierował do 1939 roku.

Po wybuchu II wojny światowej uciekł do radzieckiej strefy okupacyjnej. W latach 1939–1941 pełnił rolę operatora radzieckiej kroniki filmowej. W 1941 roku został wzięty do niewoli przez Niemców, jednak udało mu się z niej uciec. W 1943 roku, razem z bratem Władysławem, dołączył do Czołówki Filmowej armii gen. Zygmunta Berlinga, a w 1945 roku zarejestrował wyzwolenie Krakowa.

Był jednym z współzałożycieli Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi. W latach 1948–1983 pełnił funkcję profesora na Wydziale Operatorskim oraz był dziekanem tego wydziału w latach 1951–1952. Na emeryturę przeszedł w 1982 roku. Od 1948 roku był członkiem PZPR.

Adolf Forbert spoczywa na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (sektor 2a-3-35).