Adolf Falkowski

Adolf Falkowski (ur. 8 października?/20 października 1886 w Twerze, zm. 27 sierpnia 1963 w Warszawie) był polskim lekarzem psychiatrą.

Życiorys

Był synem Stanisława (1849–1923) oraz Leontyny z Kraszewskich (1864–1935). Po ukończeniu gimnazjum w Twerze podjął studia na wydziale filologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza, a następnie kontynuował naukę na medycznych wydziałach uniwersytetów we Fryburgu, Monachium, Berlinie i Heidelbergu. W Heidelbergu uzyskał stopień doktora medycyny na podstawie pracy dyplomowej zatytułowanej Ueber eigenartige mesenchymale Hämatome in Leber und Milz neben multiplen Angiomen der Haut bei einem Säugling. Dyplom nostryfikował w Moskwie w 1914 roku. W latach 1910–1912 pracował u Emila Abderhaldena w Berlinie, a w latach 1911–1913 u Franza Nissla w Heidelbergu. W okresie 1919–1921 pełnił funkcję lekarza w Szpitalu Jana Bożego w Warszawie. Następnie, w latach 1923–1930, był adiunktem w Katedrze i Klinice Neurologicznej Uniwersytetu Wileńskiego. W 1929 roku uzyskał habilitację na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, na podstawie rozprawy Znaczenie badania układu roślinnego w rozpoznawaniu niektórych schorzeń ośrodkowego systemu nerwowego i psychoz. Od 1930 do 1934 roku był dyrektorem szpitala psychiatrycznego w Kochanówce pod Łodzią. Wziął udział w powstaniu warszawskim. Zmarł w 1963 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w grobie rodzinnym (kwatera 183, rząd 1, miejsce 7).

Był bratem Jadwigi Falkowskiej. W 1913 roku ożenił się z Kazimierą Kobylińską (1887–1934). Mieli córkę, Zofię (1915–1993), która pracowała jako okulistka.

Wybrane prace

  • Ueber eigenartige mesenchymale Hämatome in Leber und Milz neben multiplen Angiomen der Haut bei einem Säugling. Jena: G. Fischer, 1913

  • O znaczeniu klinicznem objawu Piotrowskiego. Neurologja Polska, 1922

  • O klasyfikacji anatomo-patologicznej schorzeń ciała prążkowanego. Rocznik Psychjatryczny 1, s. 19–30, 1923

  • Znaczenie badania układu kostnego przy schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego i psychozach. Wilno, 1928

  • Schizofrenia. Wilno, 1929

  • Psychoza maniakalno-depresyjna. Wilno, 1929

  • Uwagi do projektu ustawy psychiatrycznej. Wilno, 1929

  • Czynnik wychowawczy w lecznictwie psychiatrycznem. Pamiętnik Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego 5, 1929

  • Układ wegetatywny u chorych na schizofrenię. Polska Gazeta Lekarska 9 (44/45), s. 867, 1930

  • Nerwica jako czynnik życia społecznego. Rocznik Psychjatryczny 21, s. 125–133, 1933

  • Szpital św. Jana Bożego w latach 1939–1944. Rocznik Psychiatryczny 37 (1), s. 67–74, 1949

Przypisy

Bibliografia

  • Stanisław Łoza. Czy wiesz kto to jest? Tom 2. Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938 s. 171

  • Księga pamiątkowa ku uczczeniu CCCL rocznicy założenia i X wskrzeszenia Uniwersytetu Wileńskiego. T. 2, Dziesięcieolecie 1919-1929. Wilno, 1929 s. 128

  • Leksykon psychiatrii, Stanisław S. Pużyński (red.), Henryk Andrzej H.A. Axer, Warszawa: PZWL, 1993, s. 159-160, ISBN 83-200-1712-2, OCLC 169961169.