Adolf Erhart

Adolf Erhart (urodzony 31 maja 1926 w Náměšti nad Oslavou, zmarł 11 sierpnia 2003 w Brnie) był czeskim językoznawcą oraz indoeuropeistą.

Życiorys

W latach 1945–1949 studiował germanistykę, filologię klasyczną oraz indoeuropeistykę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Masaryka (MU) w Brnie. W 1959 roku uzyskał tytuł PhDr., a od 1960 roku był kandydatem naukowym. W 1964 roku obronił habilitację, a w 1972 roku zdobył stopień doktora nauk. W 1988 roku został mianowany profesorem.

W swojej pracy naukowej koncentrował się na językach indoeuropejskich. Zajmował się konsonantyzmem oraz genezą fleksji imiennej i czasownikowej. Szczególną uwagę poświęcał językom indoirańskim, publikując pierwszą gramatykę sanskrytu w języku czeskim, a także językom bałtyckim, będąc uznawanym za czołowego specjalistę w zakresie języka litewskiego oraz językom słowiańskim.

Był autorem wielu wstępów do językoznawstwa, w tym monografii dotyczących etymologii i fonologii.