Adolf Dressler (ur. w 1833 we Wrocławiu, zm. w 1881 tamże) to niemiecki malarz i pejzażysta, który działał głównie na Dolnym Śląsku.
Edukacja i praca
Urodził się we Wrocławiu przy ulicy św. Doroty 5 jako syn Josepha Wilhelma i Auguste z domu Reich. Jego nauczycielami w dziedzinie malarstwa byli wrocławscy artyści: w latach 1849–1853 J.H. König, a od 1853 Ernst Resch. W 1855 roku rozpoczął studia we Frankfurcie nad Menem, gdzie związał się z kolonią artystyczną w Kronberg, znaną z propagowania pleneryzmu. W okresie 1855–1864 tworzył pod kierunkiem Jakoba Beckera. Po zakończeniu studiów, w maju 1864, wrócił do Wrocławia, gdzie malował obrazy rodzajowe w kontekście architektury wrocławskiej. Wśród jego prac z tego okresu znajdują się między innymi: Zaułek Sakwowy oraz Jeńcy austriaccy na Dworcu Świebodzkim.
Prawdopodobnie w 1865 roku ożenił się z Luizą Engelmann, pochodzącą z Trzcińska koło Jeleniej Góry. 5 kwietnia 1869 roku urodził się ich syn Hans, który również został malarzem. W tym samym roku osiedlił się w domu Augusta Seibera przy Taschenstraße 5 (obecnie ul. Kołłątaja). Tam miał swoją pracownię, gdzie uczył wielu uczniów, w tym Gertrud Staats (1859–1938), Georga Müllera-Breslau oraz Roberta Sliwinskiego (1840–1902).
Od 1863 roku należał do Śląskiego Towarzystwa Artystycznego, a w 1866 otrzymał tytuł honorowego członka Towarzystwa Akwarelistów Belgijskich. Był założycielem pierwszej szkoły pejzażu na Śląsku. W 1879 roku został mianowany na pierwszego kierownika Pracowni Mistrzowskiej Malarstwa Krajobrazowego.
Od 1867 roku regularnie odwiedzał Karkonosze. Początkowo zatrzymywał się w Zachełmiu, a później najczęściej w Przesiece, gdzie mieszkał u kowala tartacznego Leglera. Zmarł na skutek choroby wątroby i został pochowany na starym cmentarzu św. Marii Magdaleny.
Twórczość
Od 1867 roku regularnie malował pejzaże Karkonoszy i ich okolic, które stały się jego głównym tematem. W karkonoskiej Przesiece, na jednej ze skałek, umieszczono pamiątkową płytę z napisem: „Adolfowi Dresslerowi 1833-1881 Malarzowi Przesieki”, zastępując oryginalną niemiecką tablicę o podobnej treści.
W latach 1880–1881 stworzył monumentalną (20 × 7 metrów) Panoramę Karkonoszy, która była wystawiana na Wystawie Rzemiosła i Przemysłu we Wrocławiu, a później do 1945 roku w karkonoskim schronisku turystycznym Prinz-Heinrich-Baude, gdzie spłonęła w 1946 roku razem z budynkiem. W Muzeum w Jeleniej Górze znajduje się oryginalny projekt tej panoramy o wymiarach 321 × 109 cm.
Jego dzieła były prezentowane w różnych galeriach, a obrazy kupowały zarówno muzea, jak i osoby prywatne. Od 1875 roku prowadził rejestr sprzedanych prac, dokumentując je szkicami. Niestety, archiwum to zostało zniszczone w 1945 roku podczas oblężenia Wrocławia.
- Zaułek Sakwowy – 1868, zaginiony
- Jeńcy austriaccy na Dworcu Świebodzkim – 1866, Nationalgalerie, Berlin
- Panorama Karkonoszy – 1880-1881, 20 × 7 m, płótno zakupione przez przedsiębiorcę z Hamburga, właściciela schroniska księcia Henryka nad Wielkim Stawem. Zniszczone podczas pożaru w 1945 roku. Zachowała się mniejsza wersja, projekt o wymiarach 1,10 × 3,20 m, znajdująca się w zbiorach Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze.
- Na skraju lasu – 1875, Muzeum Narodowe we Wrocławiu
- Widok na Dolinę Łomniczki pod Śnieżką – 1870-80
- Jezioro leśne i Nad Baryczą – 1877, dwa obrazy zakupione przez cesarza Wilhelma I
- Malarz w plenerze – 1854, płótno, olej; Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze, MJG AH 2309
- Potok leśny – litografia kredkowa; Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze, MJG AH 4476
- Szkic do Panoramy Karkonoszy – 1879, płótno, olej; Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze, MJG AH 4714
- Dolina Czerwienia
Przypisy
Bibliografia
Praca zbiorowa pod redakcją Jana Harasimowicza: Encyklopedia Wrocławia. Wyd. III poprawione i uzupełnione. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 978-83-7384-561-9. ISBN 83-7384-561-5. (pol.).