Adolf Ciborowski

Adolf Grzegorz Ciborowski

Adolf Grzegorz Ciborowski (25 maja 1919 w Warszawie – 26 stycznia 1987 tamże) był polskim architektem, urbanistą oraz politykiem, który pełnił funkcję członka Rady Państwa oraz posła na Sejm PRL IX kadencji.

Życiorys

W 1937 roku ukończył szkołę średnią w Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Ukończył Politechnikę Warszawską w 1946 roku, a od 1980 roku posiadał tytuł profesora nadzwyczajnego w dziedzinie nauk technicznych.

W latach 1945–1946 pracował w Biurze Odbudowy Stolicy, a w latach 1947–1948 był kierownikiem Biura Planowania Miasta w Szczecinie. Następnie, od 1949 do 1953 roku, kierował Działem Urbanistyki Zakładu Osiedli Robotniczych w Warszawie, a w latach 1954–1956 pełnił funkcję głównego urbanisty w Komitecie ds. Urbanistyki i Architektury. W latach 1956–1964 był naczelnym architektem Warszawy, a od 1964 do 1967 roku naczelnym dyrektorem programu ONZ mającego na celu odbudowę Skopje. W latach 1967–1973 był doradcą ds. planowania przestrzennego w Sekretariacie ONZ, a od 1974 do 1977 roku dyrektorem Instytutu Kształtowania Środowiska w Warszawie. Od 1975 roku był profesorem na Politechnice Warszawskiej, a od 1978 roku dyrektorem Instytutu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego.

Był członkiem prezydium Światowej Rady Pokoju oraz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Przewodniczył Radzie Warszawskiej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. W 1982 roku zasiadał w prezydium Tymczasowej Rady Krajowej PRON, a w 1983 roku był członkiem RK PRON. Pełnił również funkcję wiceprzewodniczącego Stołecznej Rady Narodowej. W 1985 roku został wybrany na posła na Sejm IX kadencji oraz na członka Rady Państwa, w której to roli zmarł w trakcie kadencji.

Był honorowym członkiem Amerykańskiego Instytutu Architektury oraz Stowarzyszenia Inżynierów Republiki Macedonii. Należał do Komitetu zagospodarowania Przestrzennego Polskiej Akademii Nauk, Państwowej Rady Gospodarki Przestrzennej, Rady do Spraw Mieszkaniowych, Komitetu do Spraw Nauki i Postępu Technicznego, a także rad naukowych ministrów budownictwa i administracji. Był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego, Stowarzyszenia Architektów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Otrzymał Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy, Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a także nagrody od Komitetu Polskiego Radia i TV oraz Fundacji F.V.S. z Hamburga za działalność urbanistyczną w odbudowie Warszawy (1964). Był doradcą dla UNESCO, UNDRO i UNCHS w zakresie odbudowy miast zniszczonych przez trzęsienia ziemi. Często publikował prace naukowe.