Adolf Chojnacki
Adolf Chojnacki (ur. 4 stycznia 1932 w Cichawie, zm. 22 marca 2001 w Makowie Podhalańskim) był polskim duchownym katolickim, kanonikiem oraz aktywnym działaczem opozycji demokratycznej w okresie PRL.
Życiorys
Święcenia kapłańskie otrzymał 24 czerwca 1956 roku w Krakowie, z rąk biskupa Franciszka Jopa. Pełnił funkcję wikariusza w kilku parafiach, w tym w: Rabce (1956–1958), Poroninie (1958–1959), parafii pw. Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej (1959–1960), Kozach (1960), parafii pw. św. Mikołaja w Chrzanowie (1960–1964), Skawinie (1964–1967) oraz Nowym Targu (1967–1968). W latach 1968–1969 był wikariuszem ekonomem ad interim w Grabiu, a następnie wikariuszem w Babicach (1969–1981) oraz duszpasterzem przy kościele w Zagórzu (1973–1981). Był członkiem Rady Kapłańskiej archidiecezji krakowskiej (1971–1975) oraz wicedziekanem dekanatu chrzanowskiego (1975–1981). W latach 1981–1986 pełnił funkcję proboszcza parafii na krakowskim Starym Bieżanowie.
W tym okresie stał się jednym z kapelanów NSZZ „Solidarność”. Angażował się w wydawanie nielegalnych publikacji podziemnych. W czasie stanu wojennego był wielokrotnie nękany i szykanowany przez Służbę Bezpieczeństwa.
W dniach 18 lutego 1985 do 31 sierpnia 1985 przyjął w swojej parafii uczestników protestu głodowego po zabójstwie ks. Jerzego Popiełuszki, zorganizowanego przez Annę Walentynowicz.
Ta działalność spotkała się z represjami ze strony SB, skutkując wybiciem szyb i zamalowaniem okien plebanii, przecięciem opon w jego samochodzie, spaleniem garażu oraz otruciem psów.
W 1986 roku, pod wpływem nacisków władz komunistycznych na kurię krakowską, ks. Adolf Chojnacki został przeniesiony do parafii w Juszczynie, gdzie rozpoczął odprawianie Mszy Świętych za Ojczyznę. W tym samym roku SB planowała zamach na jego życie, udając wypadek samochodowy.
W 1993 roku rozpoczął działalność duszpasterską wśród Polonii na rumuńskiej Bukowinie w diecezji Jassy, z siedzibą w Serecie. W latach 1995–1997 pracował w Archidiecezji Lwowskiej na Ukrainie. Od 1995 roku był wikariuszem w Łucku oraz administratorem parafii Ołyka i Cumań na Wołyniu, a w latach 1996–1997 proboszczem parafii w Krukienicach i Myślatycze. Pod koniec 1997 roku wrócił do Polski i zamieszkał w Domu Księży w Makowie Podhalańskim.
Został pochowany w Juszczynie, gdzie jego grób znajduje się w centralnej części cmentarza.
Ksiądz Adolf Chojnacki jest przedstawiony jako jeden z bohaterów książki ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego pt. Księża wobec bezpieki na przykładzie Archidiecezji Krakowskiej (ISBN 978-83-240-0803-2). Książka ta jest dedykowana jemu oraz księdzu Kazimierzowi Jancarzowi.
Upamiętnienia
- Tablica pamiątkowa w kościele w Starym Bieżanowie (2002).
- Szkoła Podstawowa w Zagórzu (2013).
- Ulica w Dzielnicy XII Bieżanów-Prokocim w Krakowie (2018).
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2007, pośmiertnie).
- Kustosz Pamięci Narodowej (2022, pośmiertnie).
Przypisy
Bibliografia
- Jacek Urban, „Odeszli”, [w:] „Notificationes e Curia Metropolitana Cracoviensis”.
- „Polscy katolicy na Rumuńskiej Bukowinie. Rozmowa z K. Adolfem Chojnackim, jednym z duszpasterzy w Łucku”, rozm. ks. Witold Józef Kowalów, [w:] „Wołanie z Wołynia” nr 2 (9) 1996, s. 9-11.
- Tadeusz J. Regiewicz, „Czułem się zawsze Polakiem. Wspomnienie o ks. Adolfie Chojnackim”, [w:] „Gazeta” (Dziennik Polonii w Kanadzie) nr z 9 sierpnia 2004 roku.
Linki zewnętrzne
- Adam Dziurok „Szczypanie” Ks. Adolfa Chojnackiego. ipn.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-16)]. Biuletyn IPN 2003 nr 1.
- Wspomnienie o ks. Adolfie Chojnackim.
- Sylwetka ks. Adolfa Chojnackiego pióra ks. Tadeusza Isakowicza-Zalewskiego. radiomaryja.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-07)].
- Heroiczne życie ks. Adolfa Chojnackiego.
- Encyklopedia Solidarności. encysol.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-05)].