Adolf Bon

Adolf Bon (urodzony w 1890 w Huszczy, zmarł 14 sierpnia 1944 w Łochowie) był polskim nauczycielem, spółdzielcą oraz działaczem chłopskim, a także posłem na Sejm I kadencji w latach 1922–1927.

Życiorys

Ukończył seminarium nauczycielskie w Warszawie oraz Instytut Pedagogiczny w Symferopolu. W trakcie I wojny światowej pełnił funkcję urzędnika w armii rosyjskiej, a po jej zakończeniu związał się ze spółdzielczością w Brześciu Litewskim, gdzie również pracował jako nauczyciel. W 1921 roku dołączył do PSL „Wyzwolenie”, a od 1922 roku zasiadał w jego Zarządzie Głównym. W 1922 roku został wybrany posłem z listy tej partii w okręgu Brześć nad Bugiem. W 1924 roku był jednym z założycieli Niezależnej Partii Chłopskiej, gdzie kierował jej strukturami na Polesiu.

W 1927 roku bez powodzenia próbował założyć Radykalną Partię Włościańską Ziem Białoruskich, a także wydawał chłopskie pismo w języku białoruskim pt. „Zorja”. Od 1928 roku poświęcił się pracy w spółdzielczości w województwie poleskim. W 1935 roku przeniósł się na drugi brzeg Bugu do Łochowa, gdzie kontynuował działalność w spółdzielczości. W 1938 roku został aresztowany za swoją działalność polityczną i spędził ponad sześć miesięcy w więzieniu.

Tragicznie zginął podczas II wojny światowej, gdy został ranny w wyniku wybuchu miny. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Kamionnej.

Przypisy

Bibliografia

Małgorzata Smogorzewska, Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny, tom I: A-D, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1998, s. 67–68
Benon Dymek: Niezależna Partia Chłopska 1924–1927. Warszawa: Książka i Wiedza, 1972.