Adolf Bernhardt

Adolf Bernhardt (urodzony 23 lipca 1801 w Kępnie, zmarły 27 września 1870 w Warszawie) był polskim lekarzem chirurgiem pochodzenia żydowskiego.

Życiorys

Urodził się w Kępnie w rodzinie żydowskiej. Kształcił się w gimnazjum we Wrocławiu, a następnie rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W trakcie studiów kilkakrotnie przerywał naukę, aby podejmować dorywcze prace, co miało na celu wsparcie finansowe dla jego rodziny, w tym rodziców oraz młodszych braci. 6 października 1834 roku otrzymał dyplom doktora nauk medycznych we Wrocławiu na podstawie pracy pt. Symbolae ad ovi mammalium historiam ante pregnationem, której promotorem był Jan Evangelista Purkyně. Od 1835 roku osiedlił się w Warszawie, a w 1836 roku zdał egzamin, uzyskując stopień lekarza I klasy. W 1837 roku brał udział w walce z epidemią cholery w Domu Zdrowia na Tamce. Był aktywnym członkiem dozoru oraz wizytatorem żydowskich szkół podstawowych, a także egzaminatorem w Szkole Rabinów. Dodatkowo, był członkiem Rady Szczegółowej Domu Głównego Schronienia Sierot i Ubogich Starozakonnych. Współzakładał niemiecką synagogę przy ulicy Daniłowiczowskiej. Od 1846 roku był stałym członkiem Komitetu Synagogi, a później pełnił funkcję wiceprezesa i prezesa. Zmarł w Warszawie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 1, rząd 1).

Z żoną, Brygidą z Mayzlów (ślub w 1836 w Sobkowie, zmarła w 1898), miał trzech synów: Henryka (1838–1894) i Edwarda (1840–1914), którzy również zostali uznanymi lekarzami, oraz Leona (1849–1924), który był fabrykanta.