Adolf Bernhard Marx (urodzony 15 maja 1795 w Halle, zmarły 17 maja 1866 w Berlinie) był niemieckim kompozytorem, teoretykiem oraz pisarzem muzycznym.
Życiorys
Marx zdobył wykształcenie prawnicze i przez krótki okres pracował w zawodzie w Naumburgu, zanim postanowił poświęcić się muzyce. Kształcił się pod okiem Daniela Gottloba Türka w Halle oraz Carl Friedricha Zeltera w Berlinie, gdzie ostatecznie osiedlił się na stałe. W 1824 roku założył i prowadził do 1830 roku czasopismo Berliner Allgemeine Musikalische Zeitung. W 1827 roku obronił doktorat na Uniwersytecie w Marburgu. W 1830 roku objął stanowisko wykładowcy muzyki na Uniwersytecie Berlińskim, a od 1832 roku pełnił również funkcję dyrektora muzycznego tej instytucji. W 1850 roku, wspólnie z Theodorem Kullakiem oraz Juliusem Sternem, założył Berliner Musikhochschule, gdzie uczył muzyki aż do 1856 roku. Utrzymywał bliską przyjaźń z Felixem Mendelssohnem.
Twórczość
Marx zapisał się w historii muzyki jako teoretyk, a jego najważniejsze osiągnięcia koncentrują się na pracach dotyczących form muzycznych. Opracował konstruktywistyczną teorię formy sonatowej, która uwzględnia dualizm tematyczny, przetworzenie oraz repryzę. Jego koncepcja miała istotny wpływ na rozwój muzykologii i wciąż oddziałuje na współczesne poglądy. Hugo Riemann próbował zintegrować teorię Marxa z koncepcją periodyczną. Mimo że kompozycje Marxa, takie jak singspiel Jerry und Bately (1824) oraz oratorium Mojżesz (1841), nie zdobyły popularności i nie przetrwały próby czasu, jego wkład w teorię muzyki pozostaje znaczący.
Prace
(na podstawie materiałów źródłowych)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Adolf Bernhard Marx – prace tego autora dostępne w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project.