Adolf Bayersdorfer

Adolf Christian Bayersdorfer

Adolf Christian Bayersdorfer (urodzony 7 czerwca 1842 roku w Erlenbachu nad Menem, zmarły 21 grudnia 1901 roku w Monachium) był niemieckim historykiem sztuki oraz krytykiem artystycznym.

Życiorys

Jego życie rozpoczęło się w 1842 roku jako syn leśnika w Erlenbach am Main. Po śmierci ojca w 1853 roku, przeprowadził się z matką do Monachium. Po ukończeniu Wilhelmsgymnasium w Monachium, podjął studia z zakresu filozofii i historii sztuki.

W latach 1874–1875, korzystając z państwowego stypendium, studiował malarstwo włoskie, szczególnie w Wenecji. W okresie lat siedemdziesiątych, osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XIX wieku zyskał uznanie jako ceniony historyk sztuki. W 1871 roku uczestniczył w kongresie poświęconym „spornym obrazom Holbeina” (Dresdner Holbeinstreit), co przyczyniło się do udoskonalenia metodologii rozpoznawania autorstwa obrazów przypisywanych Hansowi Holbeinowi Młodszemu.

W 1880 roku objął stanowisko kuratora w Starej Pinakotece w Monachium oraz zarządzał bawarskimi państwowymi zbiorami sztuki. Odpowiadał za opiekę nad dziełami sztuki i tworzył ich katalogi. Utrzymywał korespondencję z wieloma współczesnymi artystami, w tym z bliskim przyjacielem, Arnoldem Bocklinem. Był jednym z założycieli niemieckiego instytutu historii sztuki w Florencji, a w 1897 roku otrzymał tytuł doktor honoris causa Uniwersytetu w Lipsku.

Bayersdorfer był autorem recenzji teatralnych i malarskich, publikowanych w czasopismach zarówno w Wiedniu, jak i w Monachium. Jako korespondent wiedeńskiej „Neue Presse” zajmował się m.in. polskim środowiskiem malarskim w Monachium, wyróżniając szczególnie Maksymiliana Gierymskiego oraz innych artystów.

Oprócz działalności jako historyk i krytyk sztuki, Bayersdorfer interesował się także problemami szachowymi i od 1888 roku prowadził kolumnę szachową w gazecie „Münchner Neueste Nachrichten”. Skupiał się na analizie skuteczności ruchów i czystych matów. Po jego śmierci, w 1902 roku, Johannes Kohtz i Carl Kockelkorn wydali książkę poświęconą problemom szachowym Bayersdorfera.

Od 1880 roku był żonaty z Jenny Pauly, z którą miał troje dzieci. Zmarł w 1901 roku w wieku 59 lat na chorobę serca.

Przypisy

Bibliografia

  • Jan Lam: Pogadanki, Tydzień Literacki, Artystyczny, Naukowy i Społeczny 1875, nr 6.
  • Maciej Masłowski: Maksymilian Gierymski i jego czasy, PIW, wydanie drugie, Warszawa, 1976 (ss. 334-336).