Adolf Gustaw Baranowski (urodzony 25 czerwca 1883 roku w Taszkencie, zmarły w dniach 9–11 kwietnia 1940 roku w Katyniu) był podpułkownikiem piechoty w Wojsku Polskim, który stał się ofiarą zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Przyszedł na świat 25 czerwca 1883 roku w Taszkencie, w ówczesnym obwodzie syrdaryjskim w generał-gubernatorstwie turkiestańskim, w rodzinie Jana.
Podczas I wojny światowej służył w Armii Imperium Rosyjskiego. Jego macierzystym oddziałem był 2 Turkiestański Pułk Strzelców (ros. 2-й Туркестанский стрелковый полк). W trakcie służby awansował na porucznika, sztabskapitana oraz kapitana. Został ranny 13 lutego 1915 roku.
15 lipca 1920 roku został mianowany majorem w piechocie, z datą ważności od 1 kwietnia 1920 roku, w grupie oficerów z byłych Korpusów Wschodnich oraz byłej armii rosyjskiej. W tym czasie przebywał w Stacji Zbornej dla zdemobilizowanych żołnierzy w Modlinie.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany jako major ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku, zajmując 45. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był 21 pułk piechoty w Warszawie. W 1923 roku pełnił funkcję komendanta kadry batalionu zapasowego 59 pułku piechoty wielkopolskiej w Inowrocławiu. W listopadzie 1924 roku został przeniesiony do 80 pułku piechoty w Słonimie na stanowisko dowódcy II batalionu. 1 grudnia 1924 roku otrzymał awans na podpułkownika ze starszeństwem od 15 sierpnia 1924 roku, zajmując 11. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W maju 1925 roku był dowódcą I batalionu 80 pp. W listopadzie 1927 roku został przeniesiony z Baranowicz do kadry oficerów piechoty, z jednoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX. Z dniem 31 grudnia 1928 roku przeszedł w stan spoczynku. W 1934 roku był zarejestrowany w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto, z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III, będąc wówczas „przewidzianym do użycia w czasie wojny”.
W trakcie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej. Już 28 października przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku, gdzie formalnie został przyjęty 4 listopada 1939 roku. Między 7 a 9 kwietnia 1940 roku został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego (na liście wywózkowej 015/2 z 5 kwietnia 1940 roku). W dniach 9–11 kwietnia 1940 roku został zamordowany w Katyniu i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 roku znajduje się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu. W tym miejscu prowadzone były ekshumacje oraz prace archeologiczne. W 1943 roku jego ciało zostało zidentyfikowane podczas ekshumacji przeprowadzonych przez Niemców pod numerem 248, a przy zwłokach znaleziono dokument tożsamości, kartę szczepień oraz kartkę z trzema adresami i uwagą.
5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło pośmiertnie mianował go pułkownikiem. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
Order św. Anny 2 stopnia – 13 lutego 1917
Order św. Stanisława 2 stopnia z mieczami – 14 kwietnia 1917
Order św. Anny 3 stopnia – 6 lipca 1915
Order św. Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą – 14 lipca 1915
Order św. Anny 4 stopnia – 29 czerwca 1915
Zobacz też
jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
obozy NKWD dla jeńców polskich
ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Барановский Адольф Иванович. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2021-12-17]. (ros.).