Adolf Albrecht Friedländer (ur. 8 sierpnia 1870 w Dornbach, zm. 19 stycznia 1949 w Bad Aussee) był austriackim lekarzem neurologiem oraz psychiatrą.
Życiorys
Studia medyczne ukończył na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie w 1895 roku uzyskał tytuł doktora medycyny. Następnie doskonalił swoje umiejętności w zakresie psychiatrii, ucząc się w Jenie pod okiem Binswangera oraz we Frankfurcie u Sioliego. W 1903 roku w Bonn uzyskał prawo do wykonywania zawodu w Prusach. Otworzył prywatną klinikę Hohe Mark w pobliżu Bad Homburg. W 1910 roku otrzymał tytuł profesora. W czasie I wojny światowej pracował jako lekarz wojskowy w Warszawie, a następnie jako konsultant neurolog na froncie zachodnim. Po zakończeniu wojny sprzedał swoją klinikę i przeniósł się do zakładu psychiatrycznego w Littenweiler koło Fryburga. W 1936 roku wrócił do Austrii, ale z powodu żydowskiego pochodzenia w 1938 roku zabroniono mu wykonywania praktyki. Zmarł w 1949 roku w Bad Aussee.
Był członkiem korespondentem Royal Medico-Psychological Association w Londynie oraz Société Médico-Psychologique w Paryżu. Z okazji jego 60. urodzin ukazało się jubileuszowe wydanie (Festschrift) „Psychiatrisch-Neurologische Wochenschrift”.
Dzięki wielu krytycznym opracowaniom w środowisku zwolenników psychoanalizy, był postrzegany jako jej zagorzały przeciwnik, choć sam Friedländer twierdził, że „psychoanaliza jest sama w sobie niezbędna neurologowi i psychiatrze”.
Wybrane prace
-
Der Morphinismus, Kokainismus, Alkoholismus und Saturnismus: mit besonderer Berücksichtigung seiner Heilung und Vorbeugung: für Ärzte Gewerbeinspektoren, Versicherungsgesellschaften. G. Fischer, 1913
-
Die Bedeutung der Suggestion im Völkerleben. 1913
-
Nerven- und Geisteskrankheiten: im Felde und im Lazarett. Bergmann, 1914
-
Medizin und Krieg. Bergmann, 1916
-
Wilhelm II: Versuch einer psychologischen Analyse. C. Marhold, 1919
-
Die Hypnose und die Hypno-Narkose: fur Medizin-Studierende, praktische und Fachärzte; mit einem Anhang: Die Stellung der medizinischen Psychologie (Psychothérapie) in der Medizin. Enke, 1920
-
Eigenes und fremdes zu der Freud’schen psychoanalyse. Barth, 1923
-
Medizin und Politik; Kultur- und Wirtschaftspolitik. Enke, 1929
-
Telepathie und Hellsehen. Enke, 1930
-
Der Wille zur Macht und die Macht des Willens. Enke, 1931